Dag 2. Acclimatisatiedag

2 September 2014. Het is heerlijk wakker worden na zo’n goede nachtrust. Aan het voeteneind van onze bedden ligt de chaos van onze twee zorgvuldig gepakte koffers. Vandaag gaat er toch nog wat denkwerk zitten in wat achterblijft en wat niet. ‘We zijn er echt’, denk ik. Ik kan eindelijk zien hoe Afrika er hier uit ziet. Dat valt toch wel wat tegen. Het kan overal zijn: tuin, mooie bloemen, bomen, grasveldje en de oprijlaan die ik nog van gisteravond herken. Het is een aangename 22 graden en het is wat heiig. Dat zorgt ervoor dat we geen uitzicht hebben op de berg. De Kilimanjaro blijft nog verborgen.

Het is vandaag acclimatisatiedag. We komen immers van een landje onder de zeespiegel en klimmen morgen al naar 3000 meter. Er staat een bezoek aan de stad Moshi op het programma en gaan we naar de Mama Clemantina Foundation. Daarna zullen we kennis maken met onze gidsen.

Moshi

De stad Moshi ligt op 800 m hoogte en een uur rijden van de voet van de Kilimanjaro. Het heeft 185.000 inwoners, iets wat je op het eerste gezicht niet zou zeggen. Het lijkt op een middelgroot stadje. Veel van de klimmers starten hun avontuur vanuit Moshi. Ik was vooral gecharmeerd van de lokale markt en de prachtige grote Afrikaanse vrouwen. Een bezoek aan deze plek is een aanrader! Op oude singer naaimachines worden rubber banden verwerkt tot slippers en andere producten, verderop is de grond nat met zeepsop waar de Honda motors worden gewassen en gepoetst tot ze blinken.

De vruchtbare grond aan de voet van de Kili en het smeltwater van de berg geeft een overvloed aan groenten en fruit. Niets gaat verloren geeft onze gids aan. Hotels kopen iedere dag vers op deze markt. Vis wordt vanaf de kust aangevoerd en het vlees in de regio komt grotendeels van de Massai.

Wat opvalt is hoe schoon het is en niemand rookt op straat. Opvallend, omdat het dagelijks leven zich vooral buiten afspeelt. Er blijken strenge straffen te staan op roken buiten en op het vervuilen van de straten met afval.

Mama Clemantina Foundation

De lodge waar we verblijven is onderdeel van de Mama Clemantina Foundation (MCF). Het ligt naast de MCF Kilimanjaro Academy. Dat is een middelbare school waar meisjes de kans krijgen om te leren en zich te ontwikkelen tot zelfstandige vrouwen. Minder dan 50 % van de Tanzaniaanse kinderen maakt de lagere school af en dat zijn dan over het algemeen de jongens. Geldgebrek maakt dat ouders moeten kiezen en de voorkeur geven aan de jongens. Slechts 10 % van die kinderen doorloopt de middelbare school. De Academy is een kostschool. De meisjes krijgen vier jaar onderwijs en ronden hun middelbare school af met examens. Daarna kunnen ze nog 2 jaar doorleren en volgen er weer examens. Dan zijn ze klaar om naar de universiteit te gaan. De prachtige school bezit een eigen computerzaal, bibliotheek, verschillende laboratoria en een naaiatelier. Uiteraard is er ook een slaapzaal en eetzaal voor de meisjes. We krijgen een uitgebreide rondleiding. De kinderen zijn nieuwsgierig naar ons en giebelen wat achter hun hand. Ik vind het meestal wat gênant om zo in de persoonlijke levenssfeer van mensen rond te kijken en dat heb ik hier ook. Ik hou me daarom wat afzijdig.

Aangrenzend aan de school ligt de lodge en het restaurant van de Mama Clementina Foundation. Deze zijn erg belangrijk voor de school, hier kunnen de meisjes hun opgedane kennis over koken, tafelschikking en het huishouden in de praktijk brengen, om zo meer te leren en ervaring op te doen.

Naast de lodge loopt een riviertje met water dat van de Kilimanjaro af komt.

Kennismaken met de gidsen

Aan het eind van de middag maken we kennis met de gidsen; Bosco, Aristarick, Andrew en Isaya. Genes is de hoofdgids bij Makasa Tanzania Safaris, onze tour operator. Hij legt ons uit wat we kunnen verwachten. We krijgen ook een medische check up, de eerste van vele. Het wordt allemaal opgetekend op een lijst. Vandaag heb ik een saturatie van 97, een pols van 76 en ik voel me wat moe, een 9 op de schaal van 1 tot 10.

Genes heeft hele duidelijke ideeën over het gebruik van Diamox, het medicijn tegen hoogteziekte. Ik heb Diamox voorgeschreven gekregen door een arts in Nederland. Het is gebruikelijk om te starten met slikken als je verschijnselen van hoogteziekte krijgt. Genes daarentegen adviseert om preventief dagelijks een lage doses te nemen. Ik besluit om zijn advies op te volgen. We tekenen nog wat formulieren dat we voor eigen risico gaan en de gidsen komen op onze kamers om onze uitrusting te checken. Dat doen ze heel zorgvuldig. Zij willen terecht niet voor verrassingen komen te staan. Er mag ook echt maar 15 kilo mee wat best een uitdaging is. Alles wat we vergeten zouden hebben, kunnen we bij de organisatie huren. Maar dat is niet nodig. We krijgen een compliment voor onze voorbereiding.

Morgen is het zover. We spreken een tijd af waarop we zullen vertrekken. We besluiten de avond met een BBQ.

Lees hier verder over dag 3