De zesde en laatste dag van de Walk of Wisdom.
Vandaag heb ik nog maar 12 km te gaan. Denk ik. Ik heb besloten om niet de u-bocht via de 2 bruggen te maken. Ik ga straks recht op mijn einddoel af. Ik ben in een fase van het wandelen terecht gekomen dat ik geen zin meer heb om nog heel erg om te lopen. Daarbij komt de praktische reden dat mijn zoon me om 11 uur in Nijmegen ophaalt. Later kon niet i.v.m. allerlei afspraken. Dat maakt meteen de ochtend weer hectisch.
Ik check bij de camping nog even op Google Maps hoeveel rusttijd ik kan pakken om toch op tijd bij de Stevenskerk in Nijmegen te zijn. De uitkomst is 0 minuten! Dan moet ik wel in een rechte lijn naar de kerk toe lopen. Dat is een fikse tegenvaller, maar ik heb geen keus. Ik begin met lopen; niet meer op de kaart maar op de stem van de dame van Google Maps. Gelukkig gaat de route wel gewoon langs de dijk en zie ik regelmatig bordjes met de Pelgrim. Ik loop dus ook de route van Walk of Wisdom. Alleen duikt die route op een gegeven moment de uiterwaarden in. Ik slik even, dat had ik ook wel gewild. Maar ik loop stug door en geniet van het uitzicht over de Waal en zijn uiterwaarden en mooie huizen onder aan de dijk.

Het loopt prachtig op de dijk.
Het loopt prachtig op de dijk.

Onderweg denk ik steeds objecten tegen te komen van Huub en Adelheid Kortekaas, die ook het prachtige icoon van de route hebben ontworpen. Op een gegeven moment loop ik langs hun huis, dat kan niet anders gezien de prachtige kunstwerken die in de tuin staan.

20160917_174152

 

Ik zie Nijmegen steeds dichterbij komen. Zelden een stad gezien met zo’n lelijke skyline. Welke welstandscommissie heeft er ooit toestemming gegeven voor de bouw van die fabriek, of is het een vuilverbrandingsinstallatie?

De skyline van Nijmegen.
De skyline van Nijmegen.

Ik zie ook de Stevenskerk steeds dichterbij komen. Bijzonder om zo’n ankerpunt te hebben. Ik moet echt doorlopen om op tijd te zijn.

De Stevenskerk komt steeds dichterbij.
De Stevenskerk komt steeds dichterbij.

Om kwart over tien ben ik bij de kerk. De cirkel is rond. Ik word weer vriendelijk ontvangen. Het is blijkbaar een vreemde tijd om uit te schrijven; iedereen denkt dat ik wil starten. Mijn gegevens worden genoteerd en de ontbrekende ringetjes krijg ik gelukkig nog. De route loopt namelijk door 11 plaatsen en in elke plaats kun je bij een café, restaurant of VVV een ringetje ophalen om aan de leren pelgrimsveter te bevestigen. Dat is niet overal gelukt. In Gennep was het Pannenkoekenhuis nog dicht, bij Sint Walrick waren de ringetjes op en in Druten was ik zo onder de indruk van de hamburger van het huis dat ik vergat om een ringetje te vragen. Maar nu is mijn band compleet.

De pelgrimsveter compleet met de 11 ringetjes van de plaatsen waar de Walk of Wisdom door loopt.
De pelgrimsveter compleet met de 11 ringetjes van de plaatsen waar de Walk of Wisdom door loopt.

Ik word in de kerk uitgenodigd om deel te nemen aan de vertrekceremonie. Vier pelgrims staan op het punt om te vertrekken. Ondanks dat het niet meer op mij van toepassing is, had ik er graag bij willen zijn. Ik hou erg van rituelen. Maar helaas, de tijd. Op mijn weg naar de uitgang van de kerk maak ik op de valreep kennis met Damiaan Messing, de bedenker en founder van de Walk of Wisdom. Met hem had ik graag willen doorpraten, maar ook dat zit er niet in. Mijn telefoon rinkelt al; mijn zoon staat klaar. Ik ben natuurlijk superblij om hem te zien, maar ik had wel meer tijd en ruimte mogen nemen om goed afscheid te nemen van deze Walk of Wisdom.

Wandelvrouw