Dag 13. De Camino Portugues Costal is volbracht.

Santiago de Compostela

10-12-2016

Afstand: geen
Gelopen: 11.192 stappen = ruim 7 km
Het weer: Daar moet ik even over nadenken. Als je wandelt ben je zo met de omstandigheden bezig, maar hier in de stad is dat niet zo. Het is in ieder geval droog, niet koud maar een jas is wel lekker.

Gek hoor, zomaar een dag niet onderweg. Ik had niet verwacht dat ik het in 11 dagen zou halen, ik dacht even dat 12 dagen al krap was. Nu dus een dag over. Heerlijk, denk je. Maar nee, het valt erg tegen. Eigenlijk wil ik nu zo snel mogelijk naar huis. Het is klaar. Het is zaterdag en mijn vliegtuig gaat pas maandag. Wat een leuk idee leek; met de bus in 3 uur terug naar Porto waar ik 12 dagen over zou lopen, leek nu ineens nergens meer op te slaan. Wat moet ik morgen nog een extra dag in Porto?

Een dagje Santiago de Compostela
Ik ga er het beste van maken. Uitslapen betekent half negen. Het is goed ontbijten in het klooster, maar ook weer niet te veel want vandaag ga ik geen extra calorieën meer verbranden. Nou oké, twee cakejes om het af te leren.

Compostela
Dan op zoek naar de office om mijn Compostela op te halen. Ik had vooraf bedacht dat ik geen bewijsje nodig had waarop stond dat ik de Camino gelopen had, dat wist ik zo ook wel. Toch had ik elke dag trouw twee stempels verzameld en nu leek het me ook heel heel tof om in de Kathedraal genoemd te worden. Ik ging om 12 uur weer naar een mis omdat Leila, de Italiaanse die ik onderweg had ontmoet tijdens de mis zou ‘voorlezen’.
Het was ongelofelijk druk bij de office. Er stond een groep van wel 50 scholieren voor. Maar ik mocht doorlopen en werd meteen geholpen. Binnen 2 minuten stond ik weer buiten met mijn Compostela. Hoe ga ik die ongekreukt vervoeren in mijn rugzak?
Nadat ik mijn Compostela naar mijn kloosterkamertje had gebracht ging ik opnieuw naar de Kathedraal. Gisteren deden mijn voeten zo’n zeer dat ik het niet meer kon opbrengen om het gebouw te bezichtigen. Nu had ik alle tijd. Wat een overweldigende pracht en praal. De religie wordt hier ook veel meer beleefd dan in Nederland. Overal biddende mensen. Er zitten ook gewoon priesters klaar om de biecht af te nemen. Daar wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. Tegelijkertijd lopen de toeristen hun rondje, is er een doopceremonie gaande en wordt er een mis opgevoerd. Het kan allemaal tegelijk. Ik brand nog 3 elektrische kaarsjes voor mijn familie. Baadt het niet, dan schaadt het zeker niet. De kerk kan het geld vast goed gebruiken voor de grote renovatie die gaande is.

De mis
Om 22 uur begint de pelgrimsmis. Nadat de non de zaal weer heeft opgewarmd worden de pelegrinos voorgelezen. En ja hoor, vanuit O Porto een pelegrina uit Hollanda. Leila leest voor en het zingen is prachtig. Deze non heeft een geweldig mooie stem. Na de mis gaan Leila uit Italië en (namen vergeten) uit Maleisië en Singapore en ik lunchen. Omdat Leila geen Engels spreekt maar wel Duits verstaat en de twee anderen goed Engels spreken en ook een paar woorden Italiaans is het een mengelmoes van talen aan tafel. Zonder gene proberen we van alles en komen er ook steeds weer uit. Super gezellig. Dan komt de tijd om afscheid te nemen. Ieder gaat zijns weeg.

Presentjes
Ik loop wat souvenirwinkeltjes in en uit en wat ik helemaal niet van plan ben doe ik toch. Ik koop in het klooster wat streekproducten en lekkernijen gemaakt in het klooster. Een soort van nuttige presentjes, maar wel veel te zwaar en te veel volume voor de rugzak. Dat wordt proppen.

Boek
Voor mijzelf koop ik een boek. Het is het verhaal van Hape Kerkeling, een Duitse komiek,  die onvoorbereid aan de Camino Frances begint. Ik heb nog heel wat uren over tot ik thuis ben.

Maar eerst schrijf ik nog een blog om het af te leren…..

Slapen: Mosteiro de San Martin Pinairo. €23,- eenpersoons kamer met ontbijt.

Mosteiro de San Martin Pinairo

Dit was het laatste blog over mijn reis over de Camino Portugués Costal in nov-dec 2016. Het begin allemaal bij dag 1.

Dit blog heb ik gemaakt op mijn telefoon. Spelfouten en rare opmaak kunnen gemakkelijk gebeuren. Stoor je er maar niet aan.