Van je pad af raken betekent over het algemeen niet veel goeds, maar op Terschelling geeft het ongekende vrijheid. Er zijn niet zo heel veel plekken meer in Nederland waar je nog door de natuur heen kan struinen zonder je aan paden en routes te moeten houden. Op de Boschplaat kun je nog je gang gaan. Ik ging samen met mijn zus op avontuur en vond het heerlijk ondanks het slechte weer, het vast zitten in drassige stukken, natte voeten halen en 6x omlopen.
De Boschplaat is het oostelijk deel van Terschelling. Vroeger was dit een losse zandplaat in de Waddenzee die vast is komen te liggen aan het eiland. Het bestaat nu uit lage duinen, kwelders en slenken en is één van de meest waardevolle natuurgebieden van Nederland. Het is 10 kilometer lang en maximaal 3 kilometer breed. Er loopt slechts één pad langs de noordzijde en één pad halverwege dwars door de Boschplaat.
Op avontuur
We logeerden in een prachtig huisje in Hoorn. Vandaar liepen we in oostelijke richting en kwamen uit op de Boschplaat. We volgden een heel eind het pad tot we besloten in een flauwe bocht linksom naar de noordzijde van het eiland te lopen om via het noordelijke strand terug te lopen. Met dat besluit begon het 
avontuur. We vergisten ons verschrikkelijk in de ondergrond. Hele stukken waren drassig en meer dan eens liepen we vast omdat de ondergrond te nat en te diep was om doorheen te gaan. De natuur liet zich van zijn onbarmhartige kant zien. Het lopen was zwaar werk en steeds als we dachten dat we een doorgang hadden gevonden moeten we toch weer een alternatief verzinnen. Dit was een echt avontuur en we waanden ons ook echt alleen op de wereld. Dat kwam waarschijnlijk ook door het slechte weer. Wie waagt zich nu buiten met zoveel storm en regen? Maar wij vonden het heerlijk en spannend. Na een paar uur ploeteren vonden we uiteindelijk de aansluiting weer op een pad. Snel naar huis. De kachel lonkte.
Geef een reactie