Hoe leuk kan het zijn? Uitgenodigd worden om te komen wandelen in Zeeland door een boswachter die ook nog eens een populair reis- en wandelblog heeft. Daar hoefde ik niet lang over na te denken; Digna, ik kom er aan. Dat het op de afgesproken dag een beetje grauw en mistig is mocht de pret niet drukken. Het is misschien jammer voor de foto’s, maar voor de beleving maakte het niets uit. Jeetje, wat heb ik een leuke dag gehad. We wandelden op Schouwen-Duiveland, gingen op bezoek in het infocentrum van Staatsbosbeheer, pakten op de valreep nog even de roze flamingo’s in het Grevelingenmeer mee en besloten met een etentje in het sfeervolle stadje Zierikzee. Top!

Zeeland ligt voor mij niet naast de deur, ik kom er dus bijna nooit. Deze zomer heb ik er wel – en met heel plezier- de strandvijfdaagse gelopen. Dat smaakte sowieso naar meer. Digna Mielard werkt in Zeeland drie dagen per week als boswachter voor Staatsbosbeheer. Ik had haar kort ontmoet op de vakantiebeurs en kende haar van het blog Wandelfreaks.com (wat inmiddels omgedoopt is tot wandelenenreizen.nl), waar zij inspirerende verhalen schrijft over reizen en wandelen. In oktober 2018 is haar eerste boek over haar avontuurlijke reis door Cuba uitgekomen.

Digna nodigde me dus uit.

Na een flinke autorit ontmoet ik haar op het parkeerterrein aan de Adriaan van der Weydeweg in Burgh-Haamstede. We bestuderen de groene meeuwenduinen-wandeling, die zij uitgekozen heeft, op het informatiebord. Ik heb altijd graag een beeld van hoe ik ga lopen. Dit ziet er aantrekkelijk uit: eerst een stuk door de duinen, dan gaan we over het strand om vervolgens via de duinen, door het bos op het startpunt terug te komen. De wandeling is in totaal 12 km.

De route begint met een rechte verharde weg, maar al snel wandelen we over behoorlijk geaccidenteerd terrein. Ik verbaas me werkelijk over de hoogte van de duinen. Dat had ik niet verwacht. Prachtig! En goed voor de been- en bilspieren. Het is echt ploegen door het mulle zand.

Als we even stil staan te genieten van het uitzicht bovenop een duintop zien we in de verte een aantal herten lopen. Digna vertelt dat de kans dat je in dit gebied damherten tegenkomt best groot is. Dat maakt het ook zo leuk. De damherten zijn op een behoorlijke afstand en het is mistig. Ik probeer ze te fotograferen. De foto is vaag geworden, maar ik laat hem je toch zien.

Via de laatste duinenrij komen we op het strand. Even lekker uitwaaien. Ik herken de rijen met palen van de Strandvijfdaagse. Leuke herinneringen komen boven. Het is heerlijk om hier weer te wandelen.

Dan gaan we via de duinen het bos in. De bomen staan op de duinen waardoor het echt heuvelachtig wandelen is. Weer zien we een paar herten in de verte lopen; een aantal jonge mannetjes deze keer.

Er staan overwegend dennen in dit bos. Hier en daar staat nog een loofboom met wat overgebleven bladeren in herfstkleuren. Tussen de bomen door spot ik een meertje. Bijna aan het einde van de route komen we langs een horecagelegenheid en de excursieschuur van de Boswachterij. Beide zijn gesloten. Dat heb je als het seizoen is afgelopen. Voordeel is wel dat het onderweg heerlijk rustig was en we daarom ook meerdere herten hebben kunnen spotten.