Dag 13: Van Vilanova de Arousa naar Padrón

Datum:  15-2-2020
Afstand volgens de gids:  Ik wil eigenlijk met de boot
Afstand afgelegd: 16,5 km
Het weer:  Het is 12 graden en er staat een koude harde wind.

Voordat ik om kwart voor negen bij de haven stond had ik er al 3 km opzitten. Ik was gisteren helemaal vergeten om geld te trekken en met al het gedoe van misschien wel vast te komen zitten in Vilanova de Arousa, zou ik dat nog wel eens nodig kunnen hebben. Ik liep vanuit mijn kamer eerst naar de haven, geen activiteit daar, toen door naar een bank, die wilde niets met mijn bankpas. Creditcard geprobeerd, ook niets. Toen op zoek naar een ATM, gevonden, snel geld halen en weer terug naar de haven. Pffff. Ik had me niet hoeven haasten. Bij de haven gebeurde helemaal niets.

Opties

Wat nu? Ik had een aantal opties. Ik kon een taxi bellen naar Padrón. Dat zou ongeveer €60,- gaan kosten. Daar had ik echt geen zin in. Ik kon gaan lopen. Maar 35 km met rugzak door industrieterrein stond me niet zo aan. Het was inmiddels ook al half 10. Hoe laat zou ik dan aankomen? Ik had inmiddels ook een stuk karton gevonden waarop ik Padron schreef. Misschien kon ik gaan lopen en liften. Hoe zat het eigenlijk met die bus?

Monbus

Gisteravond was Montse, de Spaans/Nederlandse die ik vorige camino op zo’n wonderlijke wijze was tegengekomen, nog voor me in de weer geweest. De busmaatschappij Monbus had niet meer opgenomen, maar de bootmaatschappij had nog terug geappt dat zij niet vaarden. Ik was de enige pelgrim. Maar vaag hadden ze gehoord dat de andere maatschappij misschien wel zou gaan. Dat gaf weer moed.

Vilagarcía de Arousa

Maar uiteindelijk ging er dus helemaal geen boot. Ik bracht Montse vanuit een cafeetje op de hoogte van de laatste stand van zaken. Ik had inmiddels de bushalte gevonden. Nu nog tijden waarop de bus zou rijden. Montse kwam na twintig minuten terug met de mededeling dat ze Monbus aan de telefoon had gehad, maar dat die geen verbinding tussen Vilanova de Arousa en Padrón onderhield. Een andere busmaatschappij misschien wel. Maar welke dan? Montse bedacht dat ze de gemeente ging bellen. Die werkt niet op zaterdag. Dan maar een hotel in de buurt. Die kwam met het idee dat ik een taxi zou kunnen nemen naar Vilagarcía de Arousa (ongeveer 12 euro) en dat ik dan de trein naar Padrón kon pakken. Waarom was niet eerder iemand op dit idee gekomen? Zo simperl en zo geniaal tegelijk. En ik ging natuurlijk geen taxi pakken, ik zou het stukje naar Vilagarcía lopen. Het lag op de route van de Espiritual.

Industrie

Monter pakte ik mijn rugzak op. Ik liet het bord met Padrón achter op mijn rugzak zitten. Kijken of die Spanjaarden daar iets mee deden en bijvoorbeeld zouden stoppen om me spontaan een lift te geven. De route was trouwens helemaal niet zo afschuwelijk en hartstikke goed aangegeven.  Ik liep langs het water, geen kip op de weg en ja, er was industrie, maar er waren ook mooie stukjes.

Trein

Eerlijk gezegd vond ik het jammer dat ik er na een km of 9 al was. Ik overwoog serieus door te lopen naar Catoira, waar de trein ook zou stoppen. Dan had ik een lekkere 20 km wandeling plus de 3 van ’s ochtends. Ik deed het niet. Montse zou die middag naar Padron komen en dan wilde ik niet op het laatste nippertje aankomen.

Station

Om bij het station te komen ging ik eerst door een park, wat nog steeds de camino Espiritual was, en daarna door een enorme winkelstraat. Ik had helemaal nooit ingeschat dat Vilagarcia zo’n grote stad was. Ik kwam om 12 uur aan bij het treinstation en kocht een kaartje. Ik moest 1 uur en 20 minuten wachten. Oké, dat kan ik. Op het station merk ik trouwens dat het flink is gaan waaien en dat het veel kouder is dan voorgaande dagen.

Padrón

Het was een leuk treinritje naar Padrón. Op goed geluk koos ik voor de Albergue Municipal. Dat bleek een goede keus te zijn. Een mooi gebouw, met een zolderverdieping vol bedden. Alle bedden zijn opgemaakt met een dik weggooi papieren  laken en zachte kussenrol. Bij mijn inschrijven kreeg ik een pakketje met een dun papieren onderlaken en papieren kussensloop. Ik heb gehoord dat het nu bij wet geregeld is dat ook albergues moeten zorgen voor lakens. Dat hebben ze hier dus op deze manier opgelost. Slim.

Ik ben ‘s middags bijna alleen, op 3 Chinese caminolopers na. Na gedoucht te hebben neem ik mijn intrek in de keuken waar ik dit stukje zit te schrijven. Ik hoop dat ik allemaal nog af krijg voor Montse komt. Het zal zo geweldig zijn om haar weer te zien.

Morgen naar Santiago

Ik verblijf in de Albergue Municipal Padron.

Prima plek met grote gemeenschappelijke ruimte/keuken.

Kosten €8,-