Dag 14: Van Pardón naar Santiago de Compostela

Datum:  16-2-2020
Afstand volgens het boekje: 25,6 km
Werkelijk afgelegde afstand: 28,5 km
Het weer:  Het miezert, regent, stormt en is heel soms even droog. Rotweer dus! 14 graden.

Dit was niet de leukste dag op de Camino Portugues. Het was een saaie, grauwe, natte en stormachtige dag. Ik was helemaal niet bezig met het bereiken van de kathedraal in Santiago, ik was veel meer bezig met echt thuiskomen. Gezellig met Hans in de warme keuken aan de grote tafel. Lekkere koffie met grote speculaasbrokken, de poes op schoot. Ik wil ook graag naar mijn ouders. Mijn moeder is erg ziek. Ik blijf het een goede beslissing vinden dat ik toch naar de Camino ben gegaan, maar nu wil ik haar graag zien. Het is genoeg geweest. Ik wil naar huis.

Albergue Padrón

Ik was al heel vroeg wakker, maar iedereen in de grote slaapzaal was nog in diepe slaap. Geen gekke vroegspoken, die al met plastic zakjes knisperen voordat het überhaupt licht is. Heerlijk dat je dan nog stil kunt blijven liggen. Het is zo fijn in bed, maar de meeste tijd heb je daar geen weet van, want dan slaap je.

Om half acht begon van alles te bewegen. Ik wachtte tot de ergste drukte wat voorbij was en pakte ook mijn spullen in. Het had de hele nacht flink gestormd en geregend. Het zag er voor vandaag niet zo goed uit. Ik ging op weg met mijn regenjas aan, regenhoes om de rugzak en mijn regenbroek binnen handbereik.

Padrón

Het was een beetje gekke gewaarwording dat ik niet goed wist welke kant ik op moest. Ik was immers met de trein gekomen. Ik stond wat te schutteren met Maps.me tot ik de eerste gele pijl zag. Daar ging ik. Het regende en waaide. De buff ging om mijn hoofd en de capuchon werd goed aangetrokken. Ik liep net de stad uit toen ik me realiseerde dat ik mijn wandelstokken vergeten was. Shit. Ik hoefde niet na te denken, ik ging terug om ze op te halen. Toen ik opnieuw begon bij de Albergue had ik al 2 km gelopen.

Paaltjes

Het eerste paaltje dat ik tegenkwam gaf aan dat het nog 25,690 km was. Deze paaltjes met getallen tot 3 achter de komma, blijf ik bij elke kruising zien. Dat zijn er veel. Ik weet niet of ik dat echt lekker wandelen vind. Je bent zo aan het aftellen.

Onderweg

Wat kan ik vertellen over de weg? Het was nat. Af en toe stak er weer een flinke wind op, een voorbode dat het van miezer zou overgaan in regen. Het was allemaal weinig inspirerend. Ik wilde eerst 10 km wandelen voordat ik pauze zou houden. Dat lukte. Mijn eerste pauzeplekje was in een schimmig tentje langs de doorgaande weg. Ik herkende het nog van de vorige keer. Ook toen zaten er een paar vervelende, en vooral luidruchtige mannen. Ik bestelde er koffie en een broodje. De man achter de bar was aardig en regelde zilverfolie voor me om de helft van het broodje in te pakken. Hij klungelde wat met de stempel. Het wordt er over het algemeen niet beter op als je de stempel vier keer plaatst omdat hij wat licht van kleur is. Ik pakte mijzelf weer helemaal in en ging op weg. De route loopt vanaf daar achter de doorgaande weg langs, door een stukje natuur. Ook even lekker.

Auto

Ineens, bij een zijweggetje stopt er een auto en springt er een man uit. Hij loopt op me af en zwaait met iets. Het is mijn pelgrimspaspoort. Wow. Wat lief. Die had ik op de toonbank laten liggen en deze meneer komt hem helemaal brengen. Hoogtepuntje van de dag.

En weer verder

Dat was het dan ook meteen met de hoogtepunten. Er is werkelijk helemaal geen zak aan om hier te lopen. Hoe dichter ik bij Santiago kom hoe luider het verkeerslawaai wordt. Het komt gewoon boven de wind en regen uit. Er lopen hier een paar enorme snelwegen waar je langs en onderdoor gaat. Ik ben allergisch voor geluiden. Mannen met machientjes, razende auto’s, ik kan er niet zo goed tegen.

Cafeetje

Ik ben ook erg toe aan een volgend café. Het is tijd voor een stop met koffie en cola. Maar er komt helemaal niets. Het regent nog steeds. Ik ben zo toe aan een stop, dat ik nu zelfs opteer voor een bankje. Maar ook die komt niet. Uiteindelijk vind ik, ongeveer 7 km voor Santiago, een nat muurtje waar ik op kan zitten. Ik doe mijn rugzak even af en eet de rest van mijn broodje. Klaar voor het laatste stuk.

Pijlen

Ik had al bedacht dat als ik bij de dubbele pijlen zou komen, ik deze keer de rechter route zou nemen. Die moet mooier maar langer zijn. Nu zat ik niet echt te wachten op langer, maar mooier stond me wel aan. Nou, als je er voor staat; laat maar. Ik vond niets mooi aan deze route. Behalve dan misschien het enorme gebouw.

Kathedraal

Geen euforie bij het bereiken van de kathedraal. Het grote plein was nagenoeg leeg. Ik moest echt even zoeken om iemand te vinden die een foto van me kon maken. Een gekke Italiaan wilde wel. Op mijn aanwijzing maakte hij twee foto’s , waarbij hij vergat mijn voeten erop te zetten. Hij had meer interesse in een selfie samen. Daarna had ik nog een leuk gesprek met een Oostenrijkse vrouw, die vlak achter me moet hebben gelopen. Zij maakte de triestste aankomstfoto ooit. Let vooral op de eenzaamheid en dat witte bouwwerk. En dan was dit nog de beste foto, waar in ieder geval de kathedraal redelijk recht op staat.

Hospedario San Martin Pinario

Ik ging het mijzelf niet moeilijker maken dan nodig. Ik liep vanuit het grote plein direct naar het hostel dat ik nog kende van de vorige keer. Ik zou me vannacht prima kunnen vermaken in het kloosterkamertje, helemaal voor mijzelf. Ze hebben er een fijne gemeenschappelijke ruimte en het ontbijt is echt top.

Sarah

Na de douche en een heerlijke warme koffie in de gemeenschappelijke ruimte, waar ik nu dit stukje type, bericht ik ook even aan al mijn caminovrienden, die ik onderweg ben tegengekomen, dat ik gearriveerd ben. Sarah bericht meteen terug dat ook zij in Santiago is. Dat wordt gezellig vanavond.

Hospedario San Martin Pinario

In een voormalig klooster kun je een kamer boeken. De kamers zijn best sober, echt kloosterachtig dus. Maar de douche is geweldig, de gemeenschappelijke ruimte prima (je kunt er een drankje kopen) en het ontbijt is top.

Prijs: €25,-

Er is vlakbij een straat vol met restaurantjes. Echt gezellig en alles wat je eten wilt is er. Wij aten paella. Loop je wat verder van dit centrum kun je ook heerlijk eten voor minder euro’s.