Datum:  3-2-2020

Afstand afgelegd: Een heleboel: per voet, per trein, vliegtuig en metro.

Het weer:  Het is in Porto om 19.00 uur nog 20 graden.

Het is zo goed om dingen gewoon te doen. Agenda pakken, tijd blokken, reis regelen. Niet uitstellen, gewoon in de steigers zetten, anders komt het er niet van. Ik had al een paar keer gezegd dat ik eigenlijk de Camino Portugués nog een keertje zou willen lopen omdat de blogs erover, op de Wandelvrouw website, zo goed gelezen en gewaardeerd worden. Dan zou ik nog meer mensen kunnen helpen met goede en recente informatie, ook over de centrale route.

Toen duidelijk werd dat ik drie keer een lezing ging geven over de Portugese route naar Santiago de Compostela op de Fiets en Wandelbeurs, was dat een extra reden om het ook echt te gaan doen. Meteen maar vliegtickets en een eerste overnachting in Porto geboekt. Omdat de Wandelbeurs eind februari is, had ik niet veel opties qua tijd. Het moest begin februari gebeuren. Misschien niet de meest geschikte tijd, maar dat ga ik nu ervaren. Want, het is zover!

Mijn voorbereiding was gemakkelijk. Ik had het al eerder gedaan en hoefde niet zoveel te researchen. Ik bestelde nieuwe gidsen omdat de gids van Brierley, die echt prima voldeed de vorige keer, alleen nog maar de Costal Route bevatte. De rest had ik eruit gescheurd om gewicht te besparen. (lekker dom, doe ik nooit meer)

Camino Gidsen

Gideon Willems, van de reisgidsenshop Willems Adventure hielp mij met de gids van de Camino Portugués van Village to Village Map Guide. Hij mailde me om te zeggen dat, als ik even geduld had, ik de allernieuwste en bijgewerkte druk zou krijgen. Super tof, want een oude gids is niet handig. Hij zond me alvast een andere gids toe: Uit de Caminhos-reeks, de Camino Portugués van Conrad Stein,  voor het geval de andere gids te laat zou komen. Dit is een Duitstalige gids. Ik was er op het eerste gezicht niet kapot van. Best een behoorlijk gewicht, veel kleine letters en echt duidelijk vond ik het allemaal niet. Gelukkig kwam de andere gids op tijd. Ik heb in het vliegtuig deze gids goed kunnen bestuderen en deze is heel bruikbaar. Duidelijk, mooie kaarten, goede lijsten met overnachtingsmogelijkheden. Geen overbodige info. Met deze gids kan ik prima plannen en lopen. Ik ben hier echt wel enthousiast over.

Ik kocht ook de Nederlandstalige gids uit de Rother wandelgidsen reeks: ‘Caminho Português, van Porto naar Santiago de Compostela, omdat me steeds gevraagd werd naar een Nederlandstalige gids. Die is er niet met de kustroute, maar wel deze met de centrale route. Ook deze gids heb ik in het vliegtuig kunnen doornemen en ik heb spijt dat hij in mijn rugzak zit. Het is een gids uit 2015, die zwaar verouderd is. De gids meldt bijvoorbeeld dat er op de kustroute geen enkel pelgrimsonderkomen is tussen Porto en Arcos, en beschrijft daarom een eerste etappe van 43,8 km. Lekker dan. Echt niet waar, er zijn meerdere albergues op deze route. Verder is het een onoverzichtelijk geheel. Tot nu ben ik niet erg gecharmeerd van deze gids. Ik ga hem verder testen en kijken of de extra achtergrondinformatie die tussen de routebeschrijving door gepropt is, misschien iets leuks oplevert. Ik hou je op de hoogte.

Rugzak

De vorige keer wandelde ik met een super goedkope rugzak van de Decathlon. Die voldeed best goed. Maar deze keer wilde ik iets meer comfort. Ik had namelijk besloten om mijn laptop mee te nemen zodat ik vrij gemakkelijk aan het einde van elke dag een blog zou kunnen schrijven. De vorige keer deed ik dat op mijn telefoon, maar dat was een heel gepriegel en kostte me veel tijd. Dat was toen niet zo erg, ik liep toch meestal alleen en had hele avonden voor mijzelf in lege slaapzalen. Ik weet niet hoe dat nu zal zijn, maar ik hou graag wat me-time over.

Ik zocht contact met Osprey (zij maken super rugzakken) en vroeg om advies. Zij kwamen met de Eja 48, een lichtgewicht rugzak, speciaal gemaakt voor vrouwen. Lichtgewicht, maar met toch een goed rugframe en aardig compleet in mogelijkheden. Ziet er super uit en lijkt op het eerste gevoel prima te zitten. En mooier nog; hij ging gewoon als handbagage mee in het vliegtuig (ik vloog met TAP), hoewel hij volgens de normen net iets te groot is voor handbagage. Ik had het bovenste deksel eraf gehaald en in de rugzak gestopt, dat zag er net wat minder groot uit.  Misschien dat het geholpen heeft.

Inpakken

Voor het inpakken, pakte ik de paklijst die op de Wandelvrouw website staat. Die was toen best goed. Ik wist nog van de vorige keer dat ik voor niets een bord en bestek had meegenomen. Die liet ik nu thuis. Het is nu ook weer winter, dus qua slaapzak en kleding heb ik iets vergelijkbaars meegenomen. Nu een broek, i.p.v. een legging en rokje en mijn Fjallräven regenjas i.p.v. de lange regenjas van de vorige keer. Mijn donsjas kon ik nergens meer vinden, dus dat werd mijn witte half donsvest. Niet handig dat wit, maar ik kon zo snel niets anders geschikt vinden.

Ik heb alles qua ‘medical care’ thuisgelaten. Dat sjouw ik altijd voor niets mee, daar ga ik mee stoppen. Blaren krijg ik niet, pijnstillers heb ik niet nodig en verband en pleisters ook niet. En als het wel zo is, winkels zat in Portugal. Het is een route door veel dorpjes en stadjes. Dus alles wat ik vergeten ben, kan ik gewoon kopen.

Vergeten

Over vergeten gesproken. Op Schiphol was het al zo ver; ik wilde mijn telefoon bijladen. Ik zat op zo’n fijne werkplek bij de gate en zocht mijn oplader. Tevergeefs. Wel de snoeren mee, niet het blokje. Gelukkig is de elektronica shop op Schiphol dichtbij. Ik hou mijzelf wel lekker bezig.

Aankomen in Porto is alsof ik hier al zo vaak ben geweest. De metro heeft geen geheimen voor me en het voelt heerlijk om bij Station Sao Bento de trap op te lopen en midden in Porto te staan. Het schemert al een beetje en het station ziet er prachtige uit. Even naar binnen om de tegelplateaus op de foto te nemen en dan richting Kathedraal. Ik hoopte daar een bordje te vinden met openingstijden. Maar helaas.

Als ik google zie ik dat ik morgen om 9.00 uur terecht kan. Ik moet namelijk nog een credential halen. Dat is het pelgrimspaspoort waar ik mijn stempels op ga verzamelen en dat mij toegang gaat geven tot de Albergues op de route.

Het hostel dat ik geboekt heb ligt vlak om de hoek bij de kathedraal. Wat een warm bad! Het is er gezellig druk. Ik word enthousiast ontvangen. Ik ontmoet meteen de eerste pelgrim die morgen ook dezelfde weg gaat lopen. We nemen samen de route door. Hij besluit om te beginnen bij Matasinhos. Hij heeft maar 9 dagen om in Santiago te komen, dus skipt het eerste stukje. Ik ga het morgen rustig aan doen en wil absoluut vanuit de kathedraal door Porto lopen.

Ik slaap in een stapelbed. Ik kan kiezen en kies voor het onderste bed. Het andere bed blijft leeg. Aan het andere eind van de kamer staat nog een stapelbed. Daar slaapt ook iemand. We zijn gescheiden door een wc en douche. Het ziet er prima uit. Ik heb zelfs lakens en een dekbed.

Bij de prijs van het hostel zit een family dinner in. Om 21.00 uur eten we gezamenlijk in de keuken. Top! Daarna de stad in en bier drinken, is me voorgehouden. Daar moet ik nog even over nadenken.

Hostel One Ribeira
Ik boekte dit hostel al vanaf huis. Ik koos het omdat het midden in het centrum ligt, vlak bij de Kathedraal. Daar ga ik morgen mijn Pelgrims Paspoort ophalen en starten met mijn camino. Bij de prijs is een dinner, geserveerd door de gastheer inclusief.

Prijs: €16,70  + €2,00 toeristenbelasting

Inclusief bij Hostel One Ribeira. Super gezellig om met alle andere gasten in de keuken samen te eten.