Wandelen op Kythira
Ik ben op Kythira, een klein Grieks eiland waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. De komende vijf dagen ga ik wandelen door een ongerept landschap vol kerkjes, olijfbomen en resten van oude beschavingen. Althans, dat is wat ik vooraf heb gelezen. Vandaag is mijn eerste wandeldag, en ik ben heel benieuwd.
Dag 1 – van Potamos naar Mitata
Vandaag wandel ik de zesde dagtocht van het ‘Rondje Zuid’, van Potamos naar Mitata.
- Afstand: 16,1 km waarvan 2,7 km verhard
- Stijging: 572 m
- Daling: 647 m
Aankomst in Potamos
Gisteravond kwam ik aan op Kythira. De super aardige taxichauffeur Tasos haalde me op van het vliegveld. In zijn auto stond een flesje met wilde tulpen. Die gaf hij me mee voor in mijn hotelkamer. Ik moet nog glimlachen als ik eraan terugdenk, zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Bij het hotel in Potamos stond Frank van Weerde van Pyrgos House al klaar met de sleutel van mijn kamer. Hij nam me naar een restaurant om me alles te vertellen over de komende dagen. Het is een volledig verzorgde, op maat gemaakte wandelreis. Voor elke dag ontvang ik een wandelgidsje met routebeschrijving, een overzicht van de hele reis, overnachtingsadressen, contactpersonen, ontbijtlocaties, suggesties voor het diner en handige telefoonnummers – inclusief die van Frank zelf, die 24 uur per dag bereikbaar is. Alles is tot in de puntjes geregeld.
Na deze gezellige bijeenkomst – Frank houdt zo’n bijeenkomst voor elke gast – pak ik alvast mijn dagrugzak in voor de volgende dag en ga ik lekker slapen.
Regenachtig begin
De eerste wandeldag begint met een flinke bui. Het komt met bakken uit de hemel. Eerst maar eens ontbijten. Ik doe dat in een gezellig kafeneion aan het dorpsplein. Gelukkig is het later op de ochtend droog genoeg om zonder regenbroek op pad te gaan. De lucht blijft dreigend, maar dat hoort ook een beetje bij het wandelavontuur.
Ik start bij de kerk in Potamos, de eerste aanwijzing in het gidsje, en volg van daaruit de route. Al snel passeer ik de eerste kerkjes, een bekend beeld de komende dagen.
Oude paden en beekbeddingen
Na het verlaten van de asfaltweg kom ik op oude paden die waarschijnlijk al eeuwen bestaan. Een bijzonder deel van de route voert door een droge beekbedding in een kloof. Bij de bron van Trifylianika neem ik even pauze. Een idyllisch plekje met waterputten en stilte.
Ik volg de beekbedding verder naar beneden en klim daarna flink omhoog. In een klein dorpje kom ik langs een kerk en een grote begraafplaats. Even later bereik ik weer een betoverend stukje: stromend water, een rotspartij en prachtig groenblauw water. Ook hier neem ik de tijd om te genieten.
Voorjaar op Kythira
Afgelopen winter is er veel regen gevallen, na jaren van droogte. Het eiland staat in bloei, de beken stromen weer, en alles is groen en fris. Op dag 4 zal ik zelfs watervallen zien!
Ik volg nu een natte beekbedding en steek de beek over via stapstenen. Mijn wandelstokken komen goed van pas, ik heb geen zin in natte voeten. Ook bij het stijgen en dalen over stenige paden zijn ze handig. Het is een pittige wandeling, met flinke hoogteverschillen over lastig terrein.
Ruïnestad Paleochora
Als ik de kloof uitkom, zie ik en verderop de ruïnes van Paleochora liggen, met links het charmante kerkje van Agia Barbara. Eerst bekijk ik het kerkje van dichtbij, daarna wandel ik door naar de ruïnestad.
Paleochora is de oude hoofdstad, gebouwd eind 11e en begin 12e eeuw. Ooit was het een schuilplaats voor vluchtelingen uit de Peloponnesos, verborgen voor het oog vanaf zee. Toch wist de beruchte piraat Barbarossa Paleochora in 1537 te vinden en te veroveren. Sindsdien is de stad verlaten. In 2010 begon de gemeente Kythira met restauratiewerkzaamheden. Nu is Paleochora weer toegankelijk voor bezoekers.
Ik kijk mijn ogen uit. De hele dag ben ik nog geen mens tegengekomen, en ook hier ben ik alleen. Het voelt magisch om tussen de ruïnes en oude kerkjes rond te lopen en je af te vragen hoe het hier ooit geweest moet zijn.
Maar ik moet verder, er ligt nog ruim 10 km voor me. Vanaf hier heb ik adembenemende uitzichten over Paleochora én de zee, met aan de overkant de Peloponnesos.
Het klooster van Osios Theodoros
Voordat ik bij het klooster van Osios Theodoros kom, bezoek ik eerst het kleine witte kapelletje van Agios Iannis – Sint Johannes. Via een gammele deur aan de achter kan ik naar binnen. Gewoon op een paar stoelen staan eenvoudige iconen. Dan door naar het klooster. De kerk heeft een indrukwekkende toegangsdeur, maar hij is helaas gesloten. De pater die hier tegenover woont is niet aanwezig. Als hij thuis is, is de kerk open.
Het klooster van Osios Theodoros is gebouwd op de plek waar de gelijknamige monnik zich in de 9e eeuw terugtrok om zijn leven in volledige afzondering aan God te wijden. De oorspronkelijke kapel was gewijd aan Agios Sergius en Bacchus, heilige genezers. Later is hier het huidige kloostercomplex verrezen. In de kerk bevindt zich het graf van Osios Theodoros.
Verdwaald in Pitsinades
Via een natuurstenen trap klim ik omhoog richting Pitsinades. De gids waarschuwt dat het pad privé lijkt, maar dat is het niet. In het dorp volg ik een rondlopende route, maar raak even verward: waar is het witte kerkje dat ik links zou moeten tegenkomen? Het blijkt rechts te staan. Ik ben verkeerd gelopen. Gelukkig is het dorp klein en vind ik snel de juiste aanwijzing terug. Alles staat keurig beschreven. Het was echt mijn fout.
Een uurtje voor het eindpunt ligt het kafeneio van Araoniadika. Ik had er een stop gepland, maar helaas: gesloten. Dan maar even pauze op een dorpsplein even verderop. Gelukkig had ik mijn lunch meegenomen. Drie katten helpen graag mee met de restjes.
Eindpunt: Mitata
Met mijn rug naar de kerk van Agios Vasileos in Aloïzianika zie ik in de verte de witte huisjes van Mitata liggen, mijn eindbestemming. Het lijkt verder dan het uur dat de gids me eerder beloofde, maar we gaan het zien.
De laatste kilometers gaan door een landschap van olijfboomgaarden. Overal zie ik bijenkasten. Op Kythira wordt naar verluidt hele bijzondere honing geproduceerd. Vanavond overnacht ik in Guesthouse Aplynori bij Yannis en Eleni, die naast een kaasmakerij ook imker zijn. Ik zal die honing vast en zeker gaan proeven.
Wat een dag
Deze eerste wandeldag was adembenemend. De kloven, de vergezichten, de stilte en eenzaamheid, de bloemenpracht en vooral de magische ruïnes van Paleochora. Ik ben diep onder de indruk.
Over deze wandelreis
Deze tocht maakte deel uit van een speciaal voor mij samengestelde wandelvakantie op Kythira, verzorgd door Frank van Weerde van Pyrgos House.
Je leest mijn volledige verhaal in het artikel: Wandelen op Kythira | Een ontdekkingstocht over het Griekse eiland.
Pyrgos House organiseert individuele én groepswandelreizen en staat bekend om hun persoonlijke aanpak en maatwerk. Kijk voor meer informatie op de website van Pyrgos House.
Geef een reactie