Vijf maanden wandel-streak achter de rug. Nog 1 maand te gaan. Tijd om de balans op te maken. Wat vind ik er van? Leuk, niet leuk? Wat kom ik tegen? Schiet ik er iets mee op? Is het aan te raden? Voor ik los barst, voor diegene die niet weet wat een wandel-streak is: Het is een afspraak met jezelf om een bepaalde periode, elke dag een bepaalde afstand te lopen. De afstand en de periode bepaal je zelf. De streak houdt in dat je het élke dag doet, zonder uitzondering. Dat is de uitdaging. Ik sprak met mijzelf af op 1 juli 2015 dat ik tot en met 31 december elke dag minstens 5 kilometer zou wandelen.

De cijfers

Eerst maar wat harde cijfers. Vandaag is het 30 november 2015. Ik ben 5 maanden onderweg, dat zijn 153 dagen. Op Endomondo heb ik 1075 kilometer geregistreerd. Dat betekent dat ik elke dag gemiddeld 7 km heb gewandeld en in totaal 86.160 kcal extra verbrand. Dat staat ongeveer gelijk aan 12 kilo lichaamsvet. Die ben ik niet kwijtgeraakt hoor. Wel 6 kilo. Niet alleen door het wandelen maar met ondersteuning van een caloriearm dieet.  Ik ben ervan overtuigd dat alleen wandelen er niet voor zorgt dat je zomaar afvalt. Uiteindelijk blijft het gewoon een optel- en aftreksom. Er moet er meer verbrand worden dan er opgegeten wordt. Maar het dagelijks bewegen geeft elke dag weer een verbrandingsvoordeeltje. Daarbij train je je spieren en verbrand je door de lage intensiteit van de oefening vet in plaats van suikers of spieren.

Het begin

De maand juli begon ik de wandel-streak vol goede moed. Het was prachtig weer en ik had alle tijd van de wereld omdat het vakantie was. Een makkie, dacht ik. Tot we echt op vakantie gingen richting Noorwegen. Eerst reden we naar Kiel. Daar aangekomen wilde mijn familie best een ommetje maken voor het eten maar 5 kilometer vonden ze eigenlijk wel wat overdreven, maar ik wist ze nog over te halen. De volgende dag werd het moeilijker.  We scheepten in op het schip naar Oslo. Hoe loop je 5 kilometer op een schip???? Een rondje ging niet over het dek, ik moest steeds binnendoor en dan weer buitenom. En hoe meet je eigenlijk hoe ver je al bent? Endomondo doet het in ieder geval niet.  Ik had een stappenteller om en mat op die manier mijn vooruitgang. Het zag er best belachelijk uit en het voelde behoorlijk onzinnig.

Voordelen

In Noorwegen ontdekte ik de eerste echte voordelen van de wandel-streak. Wandelen deed ik toch wel als ik zin had en het mooi weer was. Maar nu móest ik er ook op uit als ik er helemaal geen trek in had en het  zeer matig weer was. Ik kan je verklappen; dat was het regelmatig . Het miezerde er hele dagen. Maar joh, wat een geweldige wandelingen heb ik gemaakt in Noorwegen. Geen zin en toch op pad. Samen met Zoon op ontdekkingstocht en oversteken over rivieren en langs de oever op zoek naar een tweede oversteekmogelijkheid, wat natuurlijk helemaal niet lukte maar wel hartstikke spannend was.  Met Man meerdere bergen beklommen. En met het hele gezin door buurten van Bergen gewandeld waar je normaal als toerist niet komt. Zonder de wandel-streak had ik echt op het terrasje aan de haven blijven zitten.

Energie opdoen

Gaan , ook als je geen zin hebt, was voor mij de grootste winst van de wandel-streak. Bijna altijd kwam ik blij, opgefrist en vol nieuwe energie terug. Vaak weer nieuwe dingen meegemaakt, gezien of beleefd. Toch een bijzondere ervaring dat als je denkt dat je hoofd zo vol zit dat je geen ruimte meer hebt voor iets en je eigenlijk alleen maar op de bank wilt zitten omdat je moe bent en met rust gelaten wilt worden, dat dan  elke keer weer blijkt dat je juist door te gaan wandelen rust en ruimte in je hoofd krijgt. Problemen die groot leken kun je tijdens het wandelen van een afstandje bekijken en vallen uiteindelijk allemaal best wel mee.

Succes gevoel

De ochtendwandeling, ook wel #startjedagwandeling genoemd,  vond ik een uitvinding. Uit bed en gáán. Een heerlijk begin van de dag waarbij je rustig kunt nadenken over wat er die dag op het programma staat en hoe je het aan gaat pakken. Door dat tijdens de wandeling goed te overdenken kon ik later op de dag efficiënt aan de slag gaan en vergat ik niets.  Ook het fijne vrije gevoel en het besef dat ik al een hele prestatie had geleverd (een soort van succes-gevoel) nam ik de hele dag met mij mee. Ik werd daar wel heel blij van.

Het is maar 1 keer voorgekomen dat ik met de pest in mijn lijf naar buiten stapte en dat het niet goed kwam. Een hele dag druk in de weer geweest, 4 uur in een auto gezeten om heen en weer naar een cursus te rijden. File gehad, te laat thuis voor het eten en het goot van de lucht. Bah. Regenjas aan en toch naar buiten. Zielig en chagrijnig en het werd niet beter. Moe. Doorstappen maar. En dan na het bekende rondje thuis komen en zien dat Endomondo het niet heeft geregistreerd. Gatverdamme.

Alleen of samen

Alleen wandelen vind ik heerlijk. Mijn hoofd leegmaken en nieuwe energie en ideeën opdoen. Maar nog waardevoller is het samen wandelen. Vaste prik in de week is de dinsdagavond wandeling rond Enkhuizen en de ‘startjedagwandeling’ naar de Vuurtoren met Sally. Die kan ik echt niet meer missen. Heel regelmatig maakte ik een wandelafspraak met vriend of vriendin. Dan gingen we verderop of deden aan iets georganiseerds mee. Echt tof. Man hield er al van om zo nu en dan een frisse neus te halen. Die ommetjes zijn nu langer dan 5 kilometer geworden. Even wennen voor hem, maar ook weer goed. Zelfs zoon loopt soms met me mee. Quality time zouden de pedagogen het noemen.

Dagelijks verslag

Toen ik begon met de wandel-streak bedacht ik dat ik elke dag een verslagje op de Wandelvrouw Facebook-pagina zou plaatsen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Op Endomondo kon ik een stukje tekst en een foto plaatsen en dat samen met het routekaartje, afstand en calorieverbruik posten. Leuk dacht ik. Maar het kon niet rechtstreeks naar mijn Wandelvrouw-pagina. Het moest eerst naar mijn privé Facebook en vandaaruit naar de Wandelvrouw-pagina. Balen, vrienden die ook mijn pagina een vind-ik-leuk hadden gegeven kregen het bericht twee keer. Op mijn eigen telefoon en computer zag het er gelikt uit. Een foto met een tekstje. Als je doorklikte kon je de route zien en andere gegevens als rondetijden enz. Ik refereerde in mijn tekst soms aan de foto. Tot ik reacties kreeg van mensen die wel mijn tekst zagen maar geen foto. Of wel het routekaartje maar verder niks. Van alles geprobeerd maar het bleek volstrekte Facebook willekeur hoe iemand mijn bericht te zien kreeg. Daar ben ik uiteindelijk maar mee gestopt. Ik plaats nu een foto en een tekstje.

Fotograferen

Door de wandel-streak heb ik wel het fotograferen ontdekt. Eerst deed ik dat met mijn telefoontoestel, tot ik er meer en meer lol in kreeg en ook steeds meer oog kreeg voor mooie plaatjes. Ik heb daarom een leuke camera gekocht waarmee ik druk aan het oefenen ben. Ben ook Instagram aan het ontdekken. Leuk!

Dan de finale vraag: Is een wandel-streak aan te raden? Wat denk je zelf nu je voorgaande hebt gelezen? Is het wat voor jou? Heb ik je enthousiast kunnen maken of lijkt het je echt helemaal niets? Ik ben benieuwd. Laat het me weten via de reactiemogelijkheid onderaan deze pagina.