Spontaan besloten we richting de Oostvaardersplassen te gaan om een beetje te wandelen. Het was prachtig zonnig winterweer, het leek eigenlijk wel lente. Ik googelde wat en kwam uit bij het Natuurbelevingscentrum De Oostvaarders in Almere. Bij een winterwandeling hoort natuurlijk een goed koffieadresje en dit centrum zag er aantrekkelijk uit. Vanaf het centrum waren verschillende wandelroutes aangegeven en de Oostvaardersplassen is natuurlijk sowieso een mooi natuurgebied, dus alles aanwezig voor een leuke wandelmiddag. Maar dat viel toch wat tegen.
Marker Wadden
De rit er naar toe was prachtig! Vanuit onze woonplaats Enkhuizen reden we over de Houtribdijk, die ons naar Lelystad brengt. Vanaf de dijk zien we dat het al heel erg opschiet met de waterwerken die onderdeel uitmaken van de Marker Wadden. We besluiten deze zomer per boot een kijkje te gaan nemen. Op het Haveneiland leggen ze 12 kilometer wandelpaden aan. Dat willen we natuurlijk zien.
Vanaf Lelystad rijden we verder over de Oostvaardersdijk langs het Markermeer naar Almere. Links kijken we uit over de Oostvaardersplassen, rechts over het Markermeer. Wat toch bijzonder dat zo’n natuurgebied heeft mogen ontstaan. In de auto bediscussiëren wij het natuuronderhoud en het afschieten van de grote grazers, wat op dit moment plaats vindt. We komen er niet uit.
Natuurbelevingscentrum De Oostvaarders
Het Natuurbelevingscentrum De Oostvaarder is goed te vinden. Het ligt veel dichter tegen de bebouwing van Almere aan dan ik had verwacht. Dat is natuurlijk wel weer leuk voor de mensen die er wonen. Ze kunnen zo vanuit hun huis naar dit natuurgebied wandelen.
Wij gaan eerst voor de koffie. In het gebouw zit ook Gasterij De Oostvaarders. Vanuit het restaurant kijk je via een grote glazen pui zo het water over en zie je in de verte de grote grazers. Mooi plekje! Na de koffie gaan we naar boven waar een simpele permanente expositie duidelijk maakt hoe dit stukje aarde er door de eeuwen heen heeft uitgezien en wie en wat er allemaal gewoond heeft en nog steeds woont. Ik zou graag die zeearend eens in het echt zien. Wat is die groot! Er liggen verrekijkers waarmee we de plassen goed kunnen overzien. Geen arend. Ook niet als we bovenin het kraaiennest een telescoopkijker vinden en helemaal goed zicht hebben op de Oostvaardersplassen.
Wandelen langs de Oostvaardersplassen
Dan is het tijd voor de wandeling. In de tuin van het Natuurcentrum staat een wegwijzer met de routes. Op internet had ik gelezen dat we via het Uilenpad (wit 2,3 kilometer) aansluiting op het Hertenpad (geel 2,2 kilometer) en het Egelpad (rood 2,4 kilometer) zouden hebben. “U kunt de route dus verlengen tot bijna 7,5 kilometer,” staat er op de website. We gaan dus de kant op van de witte route. Voor iemand die hier nog nooit geweest is, staan er echt te weinig aanwijzingen om de route te volgen. Twee keer hebben we een paal in de berm gezien met een witte kop en zijn er maar vanuit gegaan dat we goed liepen. Op kruisingen vinden we geen aanwijzingen en een aantal keer lopen we tegen een hek aan met een bord dat het terrein afgesloten is vanwege de winterrust en het schieten van de dieren. Tja, dat risico liepen we. Het staat trouwens allemaal keurig beschreven op de website van Staatsbosbeheer.
We wandelen over een betonnen pad (stelcon platen) en moeten steeds opzij voor fietsers. Op een soort natuurpleintje aan de rand van het water besluiten we terug te lopen naar het Natuurcentrum om vandaaruit te kijken of er wel een route te vinden is die aangegeven wordt.
Plattegrond
Bij het Natuurcentrum vinden we een bord met een plattegrond waaruit we kunnen opmaken hoe de omgeving eruit ziet en hoe de routes lopen. We besluiten gewoon maar de andere kant op te lopen; langs het water rechtdoor. We zijn blij als we het betonnen pad af kunnen. Toch kan het allemaal niet boeien. Weinig afwisseling en constant het geluid van autoverkeer op de achtergrond.
Ons doel wordt de berg die we al een tijdje zien. Daarvoor moeten we een stukje langs de autoweg en merken we op hoe vaak de trein voorbij komt. Bovenop de berg staat weer een bord met een plattegrond. Blijkt dat we naast het Kotterbos staan en dat ook daar weer wandelroutes zijn. We zijn nieuwsgierig of we daarvan iets terug zien in het Kotterbos.
Het Kotterbos
Ook het Kotterbos spreekt mij niet echt aan. Saai is misschien een goede omschrijving. Zelfs in het bos hoor ik autoverkeer. Op een gegeven moment gaat me dat echt storen. Enne, die routepaaltjes, die zijn er dus niet.
We wandelen een rondje door het bos en gaan via dezelfde weg terug naar het Natuurcentrum. Een andere route is er niet. Bij elkaar hebben we zo’n 8 kilometer gewandeld. Het was prachtig weer, heerlijk in het vroege voorjaarszonnetje gelopen, leuk om het eens gezien te hebben, lekkere koffie, mooi natuurbelevingscentrum, maar de volgende keer doen we de Oostvaardersplassen gewoon weer vanuit Lelystad.
Geef een reactie