Dag 4 van de Walk of Wisdom.

“Heel het land sterft van de hitte, scholen sluiten, radiozenders stunten en jij doet dit. Je beleeft een avontuur.” Dat is wat Sally me halverwege de middag appt. Ik zit er net helemaal doorheen en kan alleen maar denken: “Ga weg met je avontuur.”
Ik heb dan al een ochtend met vele lange hete kilometers achter de rug. De route die afgelopen dagen toch behoorlijk schaduwrijk was, voert nu over lange kale wegen en dijken. Uren en uren loop ik zonder enige natuurlijk zonbescherming.

In de ochtendschemer.
In de ochtendschemer.

Omdat ik vandaag 33 kilometer had te gaan naar de volgende camping ging de wekker al om half 7 . Dan is het gewoon nog donker! Het trekkershutje bleek achteraf toch niet zo’n heel goed idee. Ik ben de hele nacht lastig gevallen door pikmuggen. Alles wat onder mijn opengeritste slaapzak uitsteekt is lek geprikt. Vooral mijn voeten jeuken als een gek en zitten onder de rode bultjes. Komende nacht wil ik graag weer in mijn tentje van gaas.

Wel fijn is dat ik deze ochtend geen tent hoef op te ruimen en dat ik al om 7 uur onderweg ben. De eerste uren gaat het daarom ook wel goed, maar het warmt al snel op. Om 10 uur ’s ochtends is het al bloedje warm. Ik trakteer mijzelf om 11 uur op een verlaat ontbijt/vroege lunch op het marktplein in Grave en daarna begint het grote afzien pas echt.

20160915_215246

Aangekomen in Ravenstein is het op. Ik app wat met Sally, die vindt dat ik een avontuur beleef  (je mag het hebben) en gooi er twee koude cola light in. Eigenlijk moet ik hier wat boodschappen halen maar ik heb de puf niet om helemaal naar de supermarkt te lopen. Ik motiveer mijzelf naar het pondje toe. (Dat is toch leuk !!?! )

Met het voetveer de Maas over.
Met het voetveer de Maas over.

Nog ongeveer 12 kilometer. Ik snijd het laatste stukje af en strompel zo ongeveer de camping op. Ik word liefdevol ontvangen door een van de twee zussen die de camping runnen. Zij wijst me snel een plekje waar ik mijn rugzak op de grond laat vallen en mijzelf ook.
Dan staat er ineens een Engel naast me die vraagt of ik koffie wil. Ja echt, engelen bestaan nog. De engel heeft een man die vraagt of ik ook wil blijven eten. Terwijl ik mijn tentje opzet en ga douchen, steekt hij de BBQ aan. Als je het echt nodig hebt, komt het op je pad. Is dat geen echte pelgrimswijsheid.

20160915_100419

Deze blogpost is met de telefoon gemaakt. Dat is best lastig dus een foutje hier en daar of een onzinnige opmaak, het is niet anders.

Meteen door naar dag 5?

♦ Dag 5. Van Hernen naar Winssen