Een lentewandeling over het Boswachterspad Kachelduin en Malote

Zoals gezegd wandelde ik afgelopen jaar bij elke seizoenswisseling een boswachterspad. Afgelopen zomer wandelde ik door het Drents Fries Wold over het boswachterspad Olde Smildiger en in de herfst koos ik voor het boswachterspad Bos en Heide in Noord-Brabant. Toen het winter werd liep ik door de Oostvaardersplassen over het boswachterspad ’t Lange Pad. Voor de lentewandeling had ik een aantal opties, maar toen ik een foto van de Bollenstreek voorbij zag komen op het journaal, wist ik het zeker; ik ging naar Noordwijk en de Hollandse Duinen. Het boswachterspad Kachelduin en Malote beloofde een mooie lentewandeling te worden met als bonus een rit tussen bloeiende bollenvelden om er te komen.

Nationaal Park Hollandse Duinen is het brede Zuid-Hollandse kustgebied van Hoek van Holland tot Hillegom. Het is een uniek landschap dat ruim 5000 jaar geleden is ontstaan door de stijging van de zeespiegel. Het park bestaat uit zee, strand en duinen, en ook de meer landinwaarts gelegen strandwallen en strandvlakten horen erbij. Deze brede strook die loopt over zo’n 47 km lengte heeft allerlei parkeervoorzieningen en heeft veel te bieden voor wandelaars.

Om er de komen ga je dwars door de Bollenstreek, met bekende plekken als Lisse en natuurlijk de Keukenhof. In de lente is het een feest om hier doorheen te rijden. Zelfs nu, helemaal aan het begin van de lente, op een frisse bewolkte dag, schitteren de felle gele narcissenvelden je tegemoet. Om helemaal vrolijk van te worden! En dit is het begin nog maar. Hierna volgen de hyacinten en dan de tulpen. Dat is de tijd van de echte kleurexplosies.

Mijn vrolijkheid werd al helemaal opgepept door de gele en witte narcissenvelden. Zonder veel problemen vond ik het TOP Noordwijk, het statpunt van het door mij uitgekozen boswachterspad. Het was al druk op de parkeerplaats. Jas aan, sjaal om en rugzak mee. Ik had thuis een heerlijke salade voor onderweg gemaakt en warme koffie meegenomen. Ik was langs een paar mooie horecagelegenheden gereden, maar die waren natuurlijk gesloten vanwege de Corona. Op een TOP vind je altijd mooie infoborden, zo ook op deze.

Op de inforborden kun je goed zien dat het Boswachterspad Kachelduin en Malote de groene paaltjeswandeling van de Kachelduinroute van 3,5 km verbindt met de blauwe Maloteroute van 4 km.

Het is tijd om te starten. Heerlijk. Lekker stappen, duinen, bomen, zand, rust in mijn hoofd. Zoals meestal met paaltjesroutes is het ontspannen wandelen., verdwalen, of de route kwijtraken is een hele kunst. Als ik een afslag zie die waarschijnlijk naar het strand leidt overweeg ik even om toch van de route af te gaan om naar het strand te gaan en even de zee te zien. Ik doe het niet. Ik blijf bij mijn plan om het boswachterspad te volgen. Dat gaat nu juist zo lekker en door de afwisseling onderweg blijft het boeien.

Het is opvallend hoeveel mensen op deze vrijdagmiddag wandelen. Ik blijf maar links en rechts groeten. Ik denk dat het een rechtstreeks gevolg is van Corona dat mensen er nu voor kiezen om in de natuur te gaan wandelen. Ik word ook ingehaald door verschillende hardlopers die het vandaag volgens mij voor het eerst doen. Top! Volhouden!

Minder enthousiast ben ik over de hondenbezitters die hun honden los laten lopen, ondanks de vele waarschuwingsborden dat het broedseizoen van 15 maart tot 15 augustus loopt en honden aangelijnd moeten zijn. Ik begrijp dat boswachters zich zorgen maken over de toegenomen drukte, juist nu tijdens het broedseizoen, als mensen het niet kunnen opbrengen om zich aan de regels te houden. Lees hier hoe je kunt helpen om het voor iedereen fijn en veilig te houden in de natuur.

Ik kom onderweg een picknicktafel tegen en geniet van mijn meeneemlunch. Ik zit op een plek waar fietsers en wandelaars langs komen. Het is inderdaad heel opvallend druk. Fijn dat we met z’n allen deze uitlaadklep nog hebben en naar buiten kunnen gaan. Ik zoek ondertussen naar allerlei signalen dat de lente is begonnen. Ik zie pril groen aan de bomen, ontdek bloesems en zie de eerste blauwe druifjes. De vogels kwetteren en ik zie een vogeltje die ik nog niet eerder heb gezien. Nu ben ik verre van een vogelkenner, dus het hoeft niets bijzonders te zijn. Als ik hem op de foto wil zetten is hij natuurlijk snel verdwenen.

Het laatste stukje van de wandeling gaat door het bos en tussen de bomen door zie ik het achterland liggen met de gele bloemenvelden. Mooi! Lente!