Datum:  6-2-2020
Afstand volgens de gids:  17 km
Het weer:  Lekker zonnetje, blauwe hemel met hier en daar een wit wolkje. Het is vandaag wel 18 graden geweest.

Uurtje wandelen, half uurtje zitten, uurtje wandelen en dan weer zitten. Ik bedenk het als ik net onderweg ben. Vandaag ga ik maar een klein stukje. Ik wil tot Barcelos. Dat is maar 17 km. Ik ga het rustig aan doen. Dan kunnen de voeten verder genezen en dan hoeven we het daar ook niet meer over te hebben.

Wandelwol

Het heeft wel wat losgemaakt. Ik kreeg van alle kanten prachtige tips. Dank allemaal! Niet altijd helemaal even bruikbaar onderweg, want waar haal ik bijvoorbeeld zo snel hirschtalcreme vandaan? De wandelwol riep ook wat op. Ik kreeg een streng mailtje van Tine Haakman (pedicure). Zij schrijft: ‘ Ik heb je een zak wandelwol gegeven om het uit te proberen, dit is werkelijk topmateriaal voor je tijdens je wandelingen, stop het altijd in je tas, neemt kleine ruimte in. Voorkomt heel wat overleed.’ Tine, ik weet precies waar die zak wol ligt in mijn huis. Maar als je toch nooit last van blaren hebt….

Nanda van Spijker  (wandelwolverkoper) stuurde me ook een berichtje. Zij merkte op dat ik het helemaal verkeerd had met de wandelwol en dat ze het jammer vond dat ik zo fout voorgelicht was. De wandelwol moet juist wollig en luchtig aangebracht worden. Niet dun, want dan heeft het geen drukopvang. Nanda, ik zal het wijzigen in het vorige blog, dan is dat ook weer geregeld.

Ik bedacht onderweg dat ik nu zo’n schat aan goede tips had over wat te doen als je blaren hebt dat ik er een blog over ga schrijven. Zoiets als: 21 tips over wat te doen en niet te doen als je blaren hebt.

Foei

Het was wel een dag vol met terechtwijzingen. Toen ik vanochtend rustig aan mijn beker thee zat in de keuken, kwam de hospitalero streng kijkend op me af: “Joe neffer puts de backpack on ze bed!” Die had ook weer gelijk. Het is een doodzonde om in een albergue je rugzak op je bed te leggen. De bedden moeten schoon blijven en wie weet waar jouw rugzak allemaal is geweest.

Eerste stop

We namen toch goed afscheid en mijn wandeldag kon beginnen. Zoals gezegd een rustig dagje. Eerste stop op een muurtje. Gezellig nog even zitten praten met 2 Russische pelgrims.

Tweede stop koffie en een omeletje. Ga je dezelfde route, sla dit restaurant dan maar over. Het heet Pedra Furada. Het is prachtig hoor. Maar de dame achter de bar is er zo eentje die luider begint te praten als je het Portugees niet in een keer verstaat. Ze tovert een Engelse menukaart tevoorschijn, waarbij ik moet slikken van de prijzen. Voor het bedrag waar ik gister een complete 3-gangen avondmaaltijd, inclusief een halve liter wijn voor kreeg, kan ik nu niet eens een salade betalen. Het omeletje kost €3,50. Dat is veel voor hier.

Derde stop in zo’n prachtig Portugees koffietentje. Koffie met melk en een blikje groene cola (zag ik voor het eerst) voor €1,40. Kijk, dat is beter.

Vierde stop maakte ik in Barcelos, bij de rivier. Nog even genieten voordat ik zou arriveren.

Albergue Cidade de Barcelos

Het laatste stukje wandelde ik door de stad Barcelos. Een gezellig stadscentrum met winkels als de kinder Zara. Alle winkels in prachtige oude panden. Midden in dat centrum, net om de hoek van een groot levendig plein, ligt albergue Cidade de Barcelos. Het is een van de oudste albergues op de route. Het heeft geen hospitalero. Je haalt de sleutel bij het café ernaast.

Het is klein. Ik zie zo snel 7 bedden verdeeld over twee slaapvertrekken. Toch staat er in mijn boekje dat er 26 slaapplekken zijn. Misschien ga ik ze nog ontdekken. Tot nu toe ben ik helemaal alleen. Ik ben daardoor een druk baasje geweest. Eerst onder de douche. Die zijn misschien lekker in de zomer, maar voor nu was het een moedproef. Daarna mijn wandelkleren gewassen. Dat viel ook niet mee met koud water. In de keuken is niet veel te eten te vinden. In andere donativo’s vind je altijd wel wat achtergelaten spullen, of dingen die door de vrijwilligers gekocht zijn. Of er is een koelkast met dingen en een prijslijstje. Maar hier niets van dat al. Wat ik wel tof vind is dat er een foto staat van John Brierley, de schrijver van de gids van de Camino Portugués, die ik de vorige keer mee had. (goeie gids) Hij heeft deze keuken geschonken aan alle pelgrims op de route. Leuk!

Menu de dia

Ik zit nu in de binnenplaats te typen. Ik heb een zakje rundvleesbouillon uit mijn rugzak gevist en zit te genieten van dit alles. Ik ga straks de stad in. Zojuist is er nog een pelgrim gearriveerd. Een jonge vrouw die vanaf Lissabon onderweg is. We moeten nog nader kennis maken, maar we hebben alvast afgesproken dat we vanavond samen gaan eten. Ik heb al wat leuke restaurantjes gezien met daghappen. Dat gaat weer gezellig worden.

Albergue Cidade de Barcelos

Deze Albergue ligt bijna in het centrum, dus op een veel leukere plek dan de albergues in Barcelinhos. Daar zit je in een soort voorstad. Het is allemaal een beetje behelpen, maar prima voor een nachtje.

De prijs is donativo

Midden in het centrum, dus restaurantjes in overvloed.