Dag 7. Van Karanga Camp (4100 m) naar Barafu Camp (4600 m) naar Camp (5000 m)
7 september 2014. Vandaag hebben we een korte loopdag. Het idee is dat we in drie uur naar Barafu Camp lopen. Het is prachtig weer en het is helder. We zien de top van de Kilimanjaro in al zijn glorie liggen. De zonnebrillen gaan op en de gidsen besluiten dat we vandaag met de hele groep gaan lopen. We zijn er klaar voor.
De omgeving is troosteloos. Rotsen en stof. Het uitzicht op de Kilimanjaro maakt veel goed. Maar wat lijkt het nog ver. Ik kan bijna niet bevatten dat we komende nacht zullen vertrekken en morgenochtend op de top zullen staan.
Zoals steeds is de groep gezellig luidruchtig. Het tempo ligt laag. Heel laag. We proberen de moed erin te houden maar we gaan ruim over de drie uur lopen heen en zijn nog lang niet in Barafu Camp. Het tempo ligt veel te laag. Ik word moe van dit gesjok en steeds maar wachten en begin te balen. Ik wil eindelijk wel eens op tijd in het kamp aankomen zodat ik, en dat zou voor het eerst zijn, ook wat tijd heb om niets te doen. Lekker een beetje lummelen. Tot nu toe hebben alle dagen propvol gezeten. Maar het gaat echt niet sneller. Ruim na lunchtijd komen we aan in het kamp. En daar heeft Genes een bizarre verrassing. Hij stelt voor om door te lopen naar een kamp op 5000 meter hoogte. Het zou vanmiddag een extra inspanning betekenen maar daar zullen we tijdens de toppoging de vruchten van plukken. Hij schat in als we vannacht vertrekken uit Barafu Kamp en zeven uur moeten lopen naar de top, wij met ons tempo daar zo lang over doen dat een aantal van ons de top niet zullen halen. We hebben betere kansen als we nu doorlopen.
We besluiten om door te lopen en het aanbod van Genes aan te nemen. Het is echt een aanbod. Want hij en zijn mensen moeten ook alles weer inpakken en doorlopen en de tenten op 5000 meter neerzetten. Morgen hebben ze er ook extra werk aan omdat de tenten dan weer naar Barafu Camp moeten worden gebracht omdat we daar een middagslaapje doen voordat we doorlopen naar Mweka Camp. Na de lunch delen we ons weer op en beginnen aan de klim naar 5000 meter.
Gefrustreerd als we zijn door het langzame lopen zetten we er nu flink de sokken in. Maar de lucht is ijl en we stijgen aan een stuk door. Stap voor stap klimmen we. En steeds als ik denk dat we er zijn komt er weer een nieuwe top, en weer, en weer. En dan eindelijk, terwijl ik het op dit punt niet verwachtte, is daar ineens een plateau waar onze tenten staan. Er staat een kringetje met stoelen voor ons klaar. Ik begin spontaan te huilen. Waarom? Zeg het maar.
We drinken en eten wat in het zonnetje. Het is het einde van de middag. Het is helder weer, dat betekent ook dat het koud wordt. Het uitzicht is verbluffend.
Na de avondmaaltijd kruipen we meteen in onze tent. Met de kruik in mijn armen val ik in slaap. Vannacht zullen we vroeg gewekt worden en gaan we naar de top van de Kilimanjaro.
Klik hier voor het verslag van dag 8.
Geef een reactie