Dag 1 van de Walk of Wisdom.

Ik kon niet goed slapen de nacht voor vertrek. ’s Nachts bedacht ik dat mijn rugzak toch echt te zwaar was. Ik besloot daarom om de echte heerlijke koffie op te geven en mijn percolator eruit te gooien, samen met het pak koffie. Ook leek midden in de nacht dat ik best afstand kon doen van een T-shirt jurkje en bijpassende legging voor als het wat frisser zou worden. Ik bedacht ook dat het er niet naar uitzag dat het de komende week fris zou worden en dat mijn fleecevest ook wel thuis kon blijven.
Toen om kwart over 5 de wekker ging wist ik het nog precies en pakte ik mijn rugzak weer opnieuw in. Even op de weegschaal: mijn rugzak woog met eten en water precies 14.5 kg.

Dit uit mijn rugzak gehaald. Scheelt toch in gewicht.
Dit uit mijn rugzak gehaald. Scheelt toch in gewicht.

Brood smeren, kind wakker maken, koffie in de thermoskan, zware rugzak in de auto en gaan. Op weg naar Nijmegen. Eindelijk starten met de Walk of Wisdom.
Na wat fileleed werd ik om half negen in het centrum van Nijmegen uit de auto gezet. Op weg naar de Stevenskerk, die volgens het bordje op deur pas om half elf open zou gaan. Geen nood, ik zocht een plekje in het zonnetje op de kade van de Waal. Relaxed. Genieten.

Stevenskerk
Mijn rugzak en ik bij de Waal. Is hij vriend of vijand?

Nog even een terrasje meepikken en om kwart over tien liep ik naar de Stevenskerk, die gewoon open was en waar het al hartstikke druk was. Ik werd hartelijk ontvangen en mijn naam en pelgrimsnummer werd genoteerd. Nog even een foto bij De Pelgrim en ik kon op weg.

Een foto met De Pelgrim, het symbool van de Walk of Wisdom.
Een foto met De Pelgrim, het symbool van de Walk of Wisdom.

Inmiddels had ik al een aantal keren mijn rugzak op en af gedaan. Ik schrok elke keer weer van het gewicht als ik hem nonchalant op mijn rug wilde slingeren. Dat ging echt niet. Moest er zelfs op gaan letten dat ik me er niet mee zou blesseren. Mijn rug is echt mijn zwakke plek en ik zou me er zo mee verdraaien. Maar als de rugzak eenmaal op mijn rug zat, zat hij goed. Op weg dus.
Voordat ik goed en wel Nijmegen uit was, was ik al bijna twee keer verdwaald. Wel opletten! Rugzak weer af om het routeboekje eruit te halen. Zonder gaat het niet.

De route is prachtig. Eerst langs de Waal, dan tussen twee meren door.

De Pelgrim wijst de weg.
De Pelgrim wijst de weg.
Ploegen door mul zand. waar ken ik dat ook al weer van?
Ploegen door mul zand. waar ken ik dat ook al weer van?

Het was intussen al flink warm geworden en het water lonkte.
Ineens ontdekte ik dat ik mijn leesbril verloren had. Dat is echt erg. Ik kan geen letter lezen zonder een bril, dus ook de route niet. Lastig. Lastig. Moet ik nu echt mensen op straat gaan vragen om me de route aanwijzingen voor te lezen? Zou dit mijn challange van vandaag zijn; hulp vragen. Dat vind ik echt een dingetje.

Met het pondje over. Zelf draaien, dus warm.
Met het pondje over. Zelf draaien, dus warm.
Een deel van de route door bosachtige omgeving.
Een deel van de route door bosachtige omgeving.
Het was bloedheet vandaag, maar 'herfst is coming' .
Het was bloedheet vandaag, maar ‘herfst is coming’ .

Maar wat was het leuk! Geweldige spontane gezellige reacties onderweg. En al snel had ik weer een nieuwe bril. Toen mocht ik het weer alleen doen en binnen een half uur verdwaalde ik volkomen. De Duivelsberg was mijn Waterloo. Ik raakte helemaal van het pad af. Ik koos er voor om niet terug te lopen maar via een eigen bedachte route weer op het pad te komen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Na een onvrijwillige ontmoeting met brandnetels die mijn hele benen in brand zetten, en de klok die maar door bleef tikken, heb ik uiteindelijk Google Maps aangezet. Ik was om zes uur ‘s avonds nog 52 minuten van de camping af. Opschieten, want om acht uur wordt het al donker.
De camping uiteindelijk gevonden. Morgen weer verder.

Snel tentje opzetten en koken. Door het verdwalen kwam ik laat aan op de camping. Het werd al bijna donker.
Snel tentje opzetten en koken. Door het verdwalen kwam ik laat aan op de camping. Het werd al bijna donker.

 

 

Deze blogpost heb ik gemaakt op mijn telefoon. Een langdurig en moeizaam proces. 😀 Vergeef me fouten en als het er niet uitziet.

Meteen door naar de tweede dag?

♦ Dag 2. Van Groesbeek naar Plasmolen