“Neem je tijd en voel maar welke lama bij je past, dan nemen we die mee op de wandeling.” Ik sta midden tussen een tiental lama’s en weet niet zo goed wat ik zou moeten voelen. Tot er een bruine lama voorzichtig wat nieuwsgierigheid naar mij aan de dag legt. Die moet het zijn. Even later lopen we samen buiten in de sneeuw. Heerlijk! Maar toch zo heel anders dan ik had gedacht.

Als we aan komen rijden bij Landgasthaus Weixen (waar ze heerlijke biertjes brouwen) komt Rosa Madreiter ons al tegemoet. We worden hartelijk ontvangen en Rosa begint meteen enthousiast te vertellen over ‘haar’ lama’s. Een aantal jaren geleden werd ze gevraagd om voor een paar lama’s te zorgen. Het pakte haar vanaf het allereerste moment in. Gefascineerd werd ze door deze vriendelijke, maar zeer schrikachtige dieren. Ze leerde alles wat er maar te weten valt over lama’s en won ondertussen hun vertrouwen door veel met ze om te gaan.

Ze merkte dat je als vanzelf rustig wordt als je in de omgeving bent van lama’s. Bij druk gedrag worden ook de lama’s druk en willen ze van je weg. De lama’s zijn van origine schrikdieren. Bij gevaar vluchten ze. Wil je contact maken met een lama dan kun je niet anders dan je met vloeiende bewegingen verplaatsen en voorspelbaar en rustig gedrag vertonen. De beloning is groot als de lama dan toenadering zoekt.

Rosa merkte ook dat de lama’s door hun goedmoedige en hoog sensibele gedrag een positieve uitwerking hebben op fysieke en mentale beperkingen. Ze werkt daarom samen met therapeuten die mensen met ADHD en Autisme Spectrum Stoornissen begeleiden. Ook klachten als gebrek aan zelfvertrouwen, stress, depressie en ontwikkelingsstoornissen hebben baat bij contact met lama’s. Rosa noemt ze de dolfijnen van de aarde.

Het bedrijf van Rosa heet niet voor niets ‘Begegnung Mensch & Tier. Het gaat om de ontmoeting. Hier gebeurt meer dan alleen een toeristisch loopje met een lama. Je voelt de zorg die Rosa voor de dieren heeft en de verbinding die ze maakt tussen mens en dier.

Rosa neemt me mee de stal in. Daar staan twee pony’s en een lama die denkt dat hij een pony is. Keer op keer heeft deze lama aangegeven dat hij liever bij de pony’s staat en is nu volstrekt gelukkig omdat hij het voor elkaar heeft. Ik vind het een prachtig verhaal.

De lama die denkt dat hij een pony is.

De pony’s zijn echte knuffeldieren. Ze blijven maar vragen om aangehaald te worden. Dat is anders als we de ruimte ingaan waar de lama’s staan. Het is er niet groot, maar de lama’s maken zoveel mogelijk ruimte om mij heen. Grappig om te zien hoe ze Rosa volkomen vertrouwen en mij van een zo groot mogelijke afstand in de gaten houden. Ik merk dat ik me rustig moet houden en zeker niet moet proberen ze aan te raken of te aaien. De rust daalt neer over de schuur en langzaam ontspannen de lama’s ook. Wolfgang, de man van Rosa, brengt wat hardvoer. Dat trekt de dieren over de streep om dichterbij te komen.

Rosa vraagt mij te voelen welke lama bij mij past. Ik weet niet zo goed raad met die vraag. Het is niet zo dat een van de lama’s aangeeft vrienden met mij te willen worden. Toch is er eentje die wat nieuwsgieriger is dan de rest. Deze lama kies ik uit. Ik mag haar een halster omdoen. Ze heet Paula.

Rosa neemt een witte lama die Cara heet mee en vertelt dat deze lama het niet accepteert als ze niet mee mag wandelen. Ze breekt dan uit. Springt gewoon over het hek om toch mee te kunnen. Ook Wolfgang neemt een lama mee.

We gaan met drie lama’s op pad. De wereld om ons heen kan niet mooier zijn. Het is maagdelijk wit en het is net alsof we in een kerstkaart lopen. Het is bijzonder dat je ook echt met de lama loopt. Het is niet dat het dier achter je aan sjokt. Nee, je bent er gericht mee bezig en op de een of andere manier is het heel bevredigend als het lukt om het dier rustig en ontspannen naast je te laten lopen.

Als we terug komen bij de schuur staan de andere lama’s buiten. Ik mag ze eten geven. Wat een feest. Het eten helpt natuurlijk, maar toch merk je dat de dieren langzaam aan je wennen en je vertrouwen geven. Dit is zo anders dan ik had gedacht. Ik ging er van uit dat het gewoon een rondje lopen met een dier zou zijn, dit gaat zoveel dieper.  Ook ik ben er helemaal relaxed van geworden. Bijzonder toch.

Rosa is een enthousiaste verteller en laat nog van alles zien. Ze wijst naar de berghelling waar de lama’s verblijven als de sneeuw weg is. Wat een enorm oppervlak hebben zij voor zichzelf. Top! Rosa laat ook de authentieke schuur zien en vertelt over het boerderijleven en alles wat daarbij komt kijken. Elke woensdag kunnen geïnteresseerden om half twaalf langs komen om mee te doen met het programma ‘Hof-Führungen’. Leuk om te doen met kinderen. Je leert van alles over het beheer van de boerenplaats Weixen, met zijn brouwerij en visserij. Je kunt kennismaken met de dieren en afsluiten bij het Landgasthaus, waar je regionale lekkernijen kunt krijgen.

Ook wij sluiten af bij het Landgasthaus. Dat zelfgebrouwen biertje wil ik wel graag proberen. En ik kan je zeggen: “Mmmmmmm….”

Rosa laat het verschil zien en voelen van wol van lama’s, schapen en alpaca’s.

Boven lama-wol, onder wol van een alpaca.

Een mooi product van lama-wol.