Over de Westerwald-Steig, 3 dagen herfstwandelen

Ik was even bang dat ik onmenselijk vroeg mijn bed uit zou moeten om van deze dag nog een volwaardige wandeldag te kunnen maken. Maar dat viel erg mee. Ik ben toch wel een soort van jaloers op mensen die dicht tegen de Duitse grens aan wonen. Zij zijn er zo. Ik moet eerst bijna 2 uur rijden om bij Arnhem in de buurt te komen om daar Antonette op te halen. Na koffie en een toiletbezoek gaan we richting Hachenburg waar we tweeëneenhalf uur later aankomen.

De kamer in Hotel Friedrich is nog niet klaar. Geen probleem. We willen toch wandelen. We bespreken met de vriendelijke hotelhouder of het niet raadzamer is om ons eerst weg te laten brengen met een taxi naar Limbach, om vervolgens terug te lopen. Antonette en ik zijn het er namelijk beiden over eens dat het veel fijner is om naar het hotel terug te lopen in plaats van straks in de middle of nowhere te staan wachten op een taxi. De hotelhouder raadt het ons af. We zouden dan de hele route moeten klimmen. Andersom is het voornamelijk dalen, zegt hij. Dat trekt ons meteen over de streep, en als hij dan ook nog voorstelt dat hij ons ophaalt van ons eindpunt, zijn we helemaal blij. We trekken onze wandelschoenen aan, hangen de rugzak om en vertrekken.

De route van de Westerwald-Steig loopt langs het hotel. We hoeven niet eens te zoeken. We wandelen langs het buitenterras, de straat uit en worden meteen een groenstrook ingeleid. Vanaf dat moment zijn we op vakantie. Het is groen met hier en daar wat beginnende verkleuringen van de herfst, de weg is over het algemeen onverhard, geen verkeer, rust en ruimte. Een heerlijke wandelroute. We dalen een ellenlange trap af en denken nog even aan de wijze woorden van de hoteleigenaar. Pffff, je zal dit naar boven moeten lopen. In Nister lopen we even fout, maar herstellen snel. Er staan zoveel routeaanwijzigen dat we het vrij snel door hebben als we fout gaan.

We verheugen ons op een kop koffie in Klooster Marienstatt. Daar is een bierbrouwerij en een biergarten, waar vast heerlijke koffie met kuchen te krijgen zijn. Maar helaas, op maandag is alles dicht. Dat hadden we kunnen bedenken. Het klooster zelf is prachtig. We gaan de kerk binnen om kaarsjes aan te steken en maken nog wat foto’s van de kloostergebouwen. Indrukwekkend hoor. We blijven niet te lang, want we zien dat er regen aan komt.

Regen dreigt maar het blijft droog. De wandelroute is niet spectaculair maar we wandelen heerlijk. We hebben onze zinnen gezet op koffie met kuchen in Limbach en we zijn ook wel wat teleurgesteld als ook daar alles gesloten is. Terwijl we staan te overleggen voor Café Gästehaus Monica, gaat de deur open. Of we wat willen gebruiken? Nou, koffie met kuchen graag! En terwijl onze jas uit trekken en gaan zitten begint het te regenen.

Vandaag staan etappe 7 en 8 van de Westerwald-Steig op het programma. De bedoeling is dat we vanuit ons hotel in Hachenburg naar Nistertal wandelen en dan de trein terug nemen. Weer denken we dat het fijner is om eerst de trein te nemen om daarna terug naar het hotel te wandelen, maar deze keer pakken we toch even de kaarten erbij om te kijken hoe het zit met de hoogtemeters. Als blijkt dat het niet uitmaakt, besluiten we eerst de trein te pakken.

Na een heerlijk ontbijt pakken we onze rugzakken in met onder anderen het geweldige lunchpakket dat voor ons klaargemaakt is, en gaan we op stap. Omdat het regent zitten we helemaal ingepakt in de regenkleding. Na de treinrit van 11 minuten zijn we in Nistertal. We zullen er 7 uur over doen om terug te lopen.

In Nistertal volgen we eerst de aanlooproute naar de Westerwald-Steig die wordt aangegeven met een groene W op een gele achtergrond. Eenmaal op de Steig aangekomen hebben we ons eerste Wauw-momentje. We zien de oude spoorbaan opdoemen uit de regen en mist. Wat een bouwwerk! Deze spoorbaan zullen we gedurende de ochtend nog meerdere malen zien.

Door een beukenbos lopen we 6 mooie kilometers naar Kuurstad Bad Marienberg. Daar duiken we de eerste de beste Backerei in voor koffie met taart. De regenkleding gaat uit. We hebben ons verheugd op het smakelijk uitziend taartje, dat we uitkiezen uit een overvloedige vitrine. Het blijkt een grote tegenvaller. Best jammer. Het maakt wel dat ik me minder schuldig voel over de natte modder die we achterlaten onder ons tafeltje.

De regenkleding gaat weer aan en we beginnen aan etappe 8. We wandelen door het basaltsteenpark richting Hachenburg. Onderweg nog een mooie stop bij een uitkijkpunt. Deze etappe wordt wat zwaarder aangemerkt dan de etappe van vanmorgen. Het is ook wat meer klimmen en dalen. Gelukkig begint het zonnetje voorzichtig te schijnen.

We zijn weer terug in het plaatsje Hachenburg.

Na een super gezellige avond en een heerlijke nachtrust staat etappe 4 op het programma. Na het ontbijt nemen we afscheid van het hotel, laden onze spullen in de auto en gaan op weg naar het plaatsje Westerburg. Daar parkeren we gratis op het parkeerterrein bij het station en nemen de bus naar Rennerod. Het regent. We zijn er van overtuigd dat die regen nooit lang kan duren en daarom duiken we na onze busrit eerst maar eens een Konditorei in voor koffie met kuchen.

Op een gegeven moment moeten we dan toch besluiten om te gaan wandelen, ondanks de regen. We hebben natuurlijk gewoon goede regenkleding, maar als de dag begint met een flinke klim weet je ook meteen weer waarom die regenkleding onhandig is. Pffff, wat is het warm en plakkerig.

De route is prachtig. Veel onverharde paden zijn door de vele regenval van de afgelopen dagen best glibberig en drassig geworden. Het echte hoogtepunt van deze etappe vind ik de Holzbachkloof. De kloof is ongeveer en kilometer lang en 20 meter diep. Het is een ruige kloof met hier en daar basaltblokken. De rivier stroomt er woest doorheen.

Daarna wordt het landschap wat lieflijker. We passeren nog een mooi uitzichtspunt over Westerburg alvorens we door het stadje onze weg zoeken naar de parkeerplaats. De beloofde 16,1 kilometer zijn er op mijn app wel 23,5 geworden. We zijn ook wel een paar keer fout gelopen, maar zoveel?

Uitkijken over Westerburg. Hier eindigt straks onze 3-daagse wandeltrip over de Westerwald-Steig. Het weer zat niet echt mee, we hadden best veel regen. Dat kan een wandelvakantie aardig verpesten. Dat was hier niet zo. Zou het komen omdat de route zo lekker was om te lopen? Dat was zeker een van de redenen. Ik heb genoten!

Wandelmaatje Antonette was uitgenodigd door Top Trails of Germany om deze 3-daagse te maken. Ik vond het heerlijk om met haar mee te gaan.

Antonette wandelt vaker in Duitsland. Lees bijvoorbeeld haar verslag over: Wandelen in Duitsland: de mooiste paden!

• Meer over het Westerwald vind je hier: www.westerwald.info