Jarig op de top van Bojin kuk, Velebit gebergte, Kroatië

Jarig en op vakantie. Een mooie reden om het stil te houden en de dag geruisloos aan me voorbij te laten gaan. Dat was het plan. Maar zo liep het niet helemaal. Of eigenlijk: helemaal niet. Het werd de mooiste verjaardag ooit. Ik stond op de top van  Bojin kuk (1110 m) en dronk bubbels met uitzicht over Kroatië. Met dank aan Griet en Anri van Kuća Bajlo.

Bij het inleveren van de paspoorten voor registratie hadden gastvrouw en -heer Griet en Anri van B&B Kuća Bajlo gezien dat ik die week jarig zou zijn. Nietsvermoedend kwam ik bij de ontbijttafel en werd ik verrast met een heerlijk pannenkoekje met een verjaardagskaarsje. Blazen maar. Gelukwensen en cadeautjes. Lief, lief, lief. Zo niet op gerekend.

Voor vandaag staat een sportieve wandeling naar Veliko Rujno in het Velebitgebergte op het programma. We laten ons meenemen en verrassen door Griet en Anri. Zij kennen het gebied goed en nemen hun gasten graag in het voor- en naseizoen mee op een wandeltocht. Wij houden wel van een stevige tocht, dus toen ik de foto’s zag van Griet en Anri bovenop de berg Bojin Kuk, kon ik maar één ding denken: dat wil ik ook!

Vanaf Zadar rijden we landinwaarts. Het Velebitgebergte doemt als een grijs-witte massa op. Het lijkt op afstand een volledig kale steenmassa. Als je dichterbij komt blijkt dat niet waar te zijn. Het steen overheerst, maar overal heeft de levende natuur een plekje gevonden om zich te nestelen. Juist door de combinatie met het groen komt het witte van de kalksteen mooi naar voren. Het is een indrukwekkend landschap. Torens van steen, steile rotsen, gaten, kliffen, maar ook eiken, beuken, bloemen, grassen en rozenbottels.

Na een toch stevige rit omhoog het gebergte in, parkeren we de auto. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe fijn het is als je niet zelf hoeft te zoeken, maar je je gewoon kan laten leiden door een gids. Twee gidsen in dit geval. Ik hang mijn rugzak om en we vertrekken. Het begint rustig, maar al snel kan de jas uit.

We wandelen door het Nationaal Park Paklenica, in het gedeelte Bojinac. Het Nationaal Park is een beschermd gebied. Bojinac is een van de mooiste rotsachtige landschappen van Kroatië, rijk met karst formaties. De hoogste piek van Bojinac is Bojin kuk 1110 m hoog. Dit is ons doel van vandaag.

Anri wijst ons doel van vandaag aan: de top van Bojin kuk.

vlnr: Hans, Bregje en Griet

De wandeling is prachtig. We lopen door een wit rotslandschap met grillige vormen, verzacht door grassen, bomen, mossen en allerlei prachtige herfstkleuren. Ongemerkt stijgen we behoorlijk en af en toe is het best pittig; dan hebben we het over het stevigere wandelwerk.

Dan komt het laatste stuk naar de top van de Bojin kuk. Hier moet ik stevig slikken voor ik het aanga. Dit kunnen we geen wandelen meer noemen, dit is klimmen. Hans, die behoorlijk last van hoogtevrees heeft, laat zich niet kennen en gaat geconcentreerd naar boven. Hij kijkt niet op of om. Zo moet het dus.

De zuid-route naar boven is helemaal uitgezet en wordt begeleid door kabels. Het is inspannend, uitdagend, technisch best lastig, maar vooral genieten.

De beloning is groot. De top biedt een prachtig uitzicht over de zee en landinwaards over Veliko Rujno en Malo Rujno. De meeste aandacht vangen de omliggende verticale rotsachtige pieken van Bojinac. Super! Men zegt dat het uitzicht vanaf Bojin kuk tot de mooiste uitzichten van het zuidelijke gebied van de Velebit behoort. Ik geloof het meteen.

Griet en ik doen een poging om een mooie springfoto te maken. Dat is nog best lastig. Ik probeer Hans over te halen om ook met z’n tweetjes op de foto te gaan, maar hij weigert zich te bewegen op de top. De hoogtevrees is helemaal toegeslagen. Hij wil niets. Ja, toch wel; naar beneden.

Dit zijn wel de momenten. We lunchen op de top van Bojin kuk. Wie heeft het op z’n verjaardag? Ik ben een gelukkig mens.
We bekijken op de kaart welke afstand we al gemaakt hebben en waar we verder naar toe gaan.

We dalen af via de noordwest route. Deze loopt vlakker dan de route waarlangs we naar boven zijn gegaan. Toch is het best lastig. Hele stukken schuif ik op mijn billen naar beneden.

Bojin Kuk is ook een aantrekkelijke doel voor klimmers. Zij nemen vooral de Noordroute die zelfs enkele overhangende delen heeft. Alle routes naar de top overbruggen zo’n 100 meter.

We wandelen via een andere route terug. Nu pas merk ik hoeveel hoogtemeters we overbrugd hebben. We blijven maar dalen. Halverwege de afdaling stoppen we bij het kerkje van Veliki Rujno. Daar kunnen we vers drinkwater uit de put halen.

Het laatste stukje terug naar de auto.