Dag 9: Van Porriño naar Arcade

Datum:  11-2-2020
Afstand gepland: 16 km
Afstand afgelegd: 26 km
Het weer:  Het is geweldig wandelweer. Het is bewolkt, ongeveer 16 graden en het was op een paar druppels na droog.

Heerlijk geslapen in mijn eigen vierpersoons kamertje. Gisteren de stad in gegaan. Porriño is een leuk stadje met een heuse winkelstraat en een aantal oude kerken, waar in eentje een mis bezig was. Op maandagavond! Ik heb een nieuwe leesbril kunnen kopen. Eindelijk. Van de oude was een poot afgebroken en ik leek wel een Tokkie met die scheve bril.

Albergue Sendasur

Ik moest gister 2 euro borg betalen voor een chipkaart om de deuren open te krijgen. Bij het inleveren van de kaart krijg je die borg natuurlijk terug. Maar vanochtend was er niemand bij de receptie. Er stond een bordje: ‘Binnen 5 minuten terug’. Ik ging dus even zitten en nam een automatenkoffie met melk dat naar suiker smaakt. Bah.

Omdat ik tijd had maakte ik uit verveling nog een soort van selfie met volle bepakking in de badruimte. Na 10 minuten hield ik het voor gezien en legde de chipkaart op de toonbank en vertrok.

Koffie

Nu ik al koffie had gehad, was het niet handig om nog een keer in Porriño te stoppen voor nog een koffie en ontbijt. Ik ging dus op weg en liep de stad uit. Langs de weg en nog een weg en nog meer drukke wegen. Hoe verder ik van de stad kwam hoe rustiger het werd, maar het bleef wandelen over wegen met hier en daar een huis, of meerdere huizen bij elkaar. De uitzichten waren wel super. Doordat de lucht zo vochtig is, zijn de bergen gehuld in nevels. Mooi!

Lunch

De gewoonte om in Spanje erg laat te eten is niet handig als je een camino loopt. De keuken is gewoon niet open voor acht uur. Ook de siësta komt niet altijd handig uit als je dorst en honger hebt en voor een supermarkt staat. Het was goed dat ik ’s ochtends al koffie had gehad, want eerst waren er geen cafeetjes, en daarna waren ze dicht. Pas na 10 km vond ik in Vila da Infesta een een goede plek. Mijn ontbijt was inmiddels lunch geworden en ik had echt honger.

Na de lunch kwam ik het Zwitserse echtpaar weer tegen. Zij hadden de Portugese man al anderhalve dag in hun kielzog. Ik hoorde dat het Zwitserse meisje Sarah met de trein was gegaan en dat ze niet wisten hoe het nu met haar ging. We namen weer afscheid bij het volgende cafeetje.

Redondela

Het was mijn plan om tot Redondela te lopen. Dat zou betekenen dat ik vandaag maar iets van 16 km zou lopen. Een rustdagje. Voordat ik Redondela inliep had ik nog een grote pauze op een leuk terras. Ik had tijd vandaag. Vier jaar geleden was ik ook in Redondela geweest Hier komt de kustroute samen met de centrale route. Van toen herinner ik me dat er een hele leuke albergue in een toren is, in het centrum van Redondela. In mijn boekje en op Google Maps zie ik dat het hier barst van de albergues. Ik kan geen keuze maken en ineens voelt het ook helemaal niet goed om hier nu al te blijven. Het is nog niet eens twee uur, ik heb nog maar weinig gelopen, ben nog helemaal fit en wil nog wel een stukje. Ik zie een groot bord dat 3 km buiten Redondela een leuke albergue is en besluit daar naar toe te gaan.

Albergue zoeken

Vlak buiten Redondela komt er iemand naast me lopen en zegt: ‘Ola’. Ik schrik me dood. Het blijkt de Portugese man te zijn. Hij heeft het Zwitserse echtpaar achter zich gelaten en heeft, net als ik, besloten de volgende albergue te pakken. Inmiddels begint het wat te regen en na jassen en regencovers aangetrokken te hebben, lopen we samen door. De albergue die we op het oog hadden is dicht. Die gaat pas 1 maart open. Dat hadden ze wel even op dat grote bord kunnen zetten.

Weer dicht

Dan maar naar de volgende albergue. Die is op twee en halve kilometer afstand. Ook die is dicht. Die gaat pas 25 maart open. Balen. We gaan verder. Inmiddels heb ik al 24 km gelopen. We komen uit bij een snelweg. Ook deze herinner ik me van de vorige keer. Toen lag er een albergue iets terug op de snelweg. Ik zie hem liggen. Van toen weet ik ook nog dat het teleurstellend was dat die toen dicht was. Dat zal toch nu niet weer zo zijn. En jawel. Nadat we 200 meter langs een razend drukke snelweg hebben gelopen blijkt de albergue dicht.

Arcade

En weer verder. Echt leuk is het niet. We lopen een stuk, met gevaar voor eigen leven, langs de snelweg. Er zijn prachtige uitzichten over Ria de Vigo. We komen in het plaatsje Arcade aan. Daar zijn meerdere albergues. De eerste twee zijn dicht. De Portugese man begint het al zwaar in te zien. Hij kan geen hostel betalen. Dat zou mijn uitvlucht zijn als ik hier in dit plaatsje geen albergue kan vinden, want verder ga ik echt niet. Bij de derde albergue is het raak. Albergue O Lar de Pepa is open. Een vriendelijke oude heer haalt ons naar binnen en wijst ons kamers, de douche en de keuken. Op de vraag of we moeten inschrijven en betalen wuift hij met zijn hand. Dat komt later wel.

Sarah

Binnengekomen zie ik Sarah. Geweldig! Hier is ze dus. Alive and kicking, maar wel met een blessure waardoor ze haar afstanden drastisch heeft moeten inkorten. Zij is vandaag vanuit Redondela komen lopen, slechts 8,5 km. Het is geweldig om haar weer te zien.

Natuurlijk besluiten we om samen te gaan eten. Omdat de Spanjaarden nogal laat eten en wij sterven van de honger, besluiten we om zelf te koken. De keuken in de albergue is voldoende toegerust om een spaghetti carbonara in elkaar te knutselen. We lopen naar de supermarkt en halen daar van alles lekkers. De Portugese man eet ook mee.

Albergue O Lar Pepa

Ik zoek een kamer uit met twee bedden aan elkaar geschoven. Er zullen vandaag niet meer pelgrims komen, dus ik heb een kamer voor mij alleen. Ik kan er echt van genieten hoe relaxed het hier gaat. Op een gegeven moment komt de oude man lakens en een kussensloop brengen. Fijn! De douche is heerlijk. We moeten douchen in het bad. Later realiseer ik me dat ik ook in bad had kunnen gaan. De badkamer herbergt tevens het toilet voor de hele albergue. Het is dus even afstemmen op welk moment je gaat douchen. Maar dat is niet lastig. We zijn maar met z’n drieën. In bad gaan had misschien niet handig geweest.

Als we terugkomen van de supermarkt liggen er drie inschrijfformuliertjes klaar. Die vullen we maar in. Ik denk dat we morgen gewoon geld op de receptiebalie achterlaten. De oude man gaat er niet om vragen.

Albergue O Lar Pepa

De albergue heeft 18 bedden verdeeld over vier kamers. Er is een prachtig balkon met uitzicht over het water. In de zomer moet het heerlijk zijn om hier te zitten. Je krijgt een onderlaken en er zijn extra dekens. Een echte relaxte plek. De hospitalero kwam zelfs verse eitjes brengen. De albergue heeft een keuken.

Kosten:  €10

Er zijn heel dichtbij verschillende restaurantjes. Wij kookten vanavond zelf.