Wijdbeens staat hij voor de groep, voor het hotel waar ze die nacht geslapen hebben. Een dikke stok in zijn rechterhand, strooien zonnehoed op. Hij heeft de volle aandacht. Negen vrouwen en twee mannen luisteren naar de uitleg van die dag. Wim vertelt hoe de route loopt, welke borden en pijlen gevolgd moeten worden, waar je verkeerd zou kunnen gaan en waar de groep op elkaar wacht. Hij loopt achteraan. Zoals altijd.
Wandelen met Wim
Wim wandelt. Niet alleen, maar hij neemt telkens een groep van ongeveer 12, merendeels vrouwen en een enkele man mee. Zijn wandelreizen gaan naar Spanje, Toscane, Edinburgh, New York/IJsland, Ierland, en sinds kort ook naar de Veluwe en ze zitten bijna allemaal vol. Je moet er vroeg bij zijn om met Wim te mogen wandelen, want de mensen die een keer met Wim zijn mee geweest boeken meteen weer de volgende reis. Ook de mond tot mond reclame werkt super. Wat is dat toch met die Wim? Hoe doet hij het?
Het ‘wandelen met Wim’ verhaal begint een aantal jaren geleden. In een reorganisatie schrapt Wim zijn eigen baan als manager. Erg? Welnee. Het geeft ruimte voor nieuwe dingen. Hij heeft in zijn hoofd dat hij in ieder geval een aantal keren per jaar met mensen wil wandelen. Daarnaast wil hij artikelen voor de krant schrijven en vooral veel muziek maken.
Wim heeft bedacht dat hij niet veel nodig heeft. Hij woont in een klein huisje en alles wat extra kosten maakt gaat de deur uit. Alleen nog maar doen waar je energie van krijgt, is zijn nieuwe motto.
Het wandelvirus sluimerde al vanaf 2000. Het begon met het lopen van het Pieterpad met vrienden. Toen hij in 2009 voor het eerst over het pad langs de Catalaanse kust liep en genoot van de zon en de gezellige dorpjes, bleef de gedachte dat veel meer mensen dit leuk zouden vinden bij hem hangen en werd de basis gelegd voor het organiseren van unieke wandelingen op bijzondere plaatsen.
De reorganisatie geeft hem ruimte om zijn idee te onderzoeken en plannen uit te werken. Dat resulteert in het organiseren van de eerste paar wandelvakanties. Daar blijft het niet bij. Al snel kan hij de vraag bijna niet aan en moet hij nieuwe routes uitwerken om zijn trouwe klanten iets nieuws te kunnen bieden.
Wim ontzorgt
Met Wim mee gaan betekent totaal ontzorgd worden. Het begint al bij het boeken van de reis. Je kiest een reis en datum en dat is het. Waar je bij andere reisorganisaties zelf je tickets moet regelen, zit dat er bij ‘wandelen met Wim’ gewoon bij. Hij denkt zelfs met je mee hoe je op tijd bij het vliegveld moet komen. Desnoods mag je in zijn huisje komen logeren zodat je ’s ochtends vroeg met een gezamenlijke taxi naar het vliegveld kunt.
Het is ontspannen in de wandelgroepen van Wim. Alles mag, niets moet. Opvallend is dat iedereen er voor kiest om met de groep mee te gaan dineren. Het is zo gezellig, dat wil je niet missen. Heel bijzonder is trouwens ook het afrekensysteem dat hij hanteert. Bij de korte stops met koffie/thee/frisje of een drankje betaalt Wim de hele rekening. Ondertussen heeft hij in zijn boekje genoteerd wat iedereen besteld heeft. Hij schiet echt alles voor. Hij haalt de treinkaartjes en betaalt de taxi. Aan het eind van de reis krijgt iedereen een overzicht van zijn eigen gemaakte kosten en kan er afgerekend worden. Op de vraag of dat niet erg goed van vertrouwens en of dat wel eens mis loopt, haalt hij zijn schouders op. “Dit is de manier waarop ik wil werken.”
Wim loopt achteraan
Wim loopt altijd achteraan. Met een enorm geduld en veel humor vangt hij de langzamere lopers op. Niemand hoeft zich bezwaard te voelen. Vlak voor het einde van de wandeldag verzamelt de groep zich en spurt Wim vooruit. Hij gaat alvast de kamers regelen. Als de groep aankomt in het hotel, staat hij al met de sleutels klaar.
Dat is ook wat Wim terugkrijgt van zijn deelnemers, zij vinden het ontzorgd worden heerlijk: “Alles is voor je geregeld, geen gedoe met het zoeken naar bussen en tickets, lekker volgen en opstappen, geen tijdverlies….zalig toch!”
En Wim? Die geniet zichtbaar van de reis, de groep. Aan het eind van de wandeldag zit hij met genoegen achter een flinke pint op een terras en kijkt eens in het rond. “Mooi hé”, zegt hij.
Geef een reactie