Tramelan – St-Imier
- Afstand: 19 km
- Klimmen: 620 m | Dalen 720 m
- Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk | Fitheidsniveau: middel
- Wandeltijd: 5 uur 20 minuten
Een relaxte dag met een onverwacht staartje.
Vandaag een wandeling op hoogte. Eerst stijgen, dan via de berg van de wind (Mont Crosin) waar de windmolens staan, naar de berg van de zon (Mont Soleil) waar velden vol zonnepanelen staan. Dan weer dalen om in het plaatsje St-Imier uit te komen.
ViaBerna Etappe 2
Vandaag ging ik me niet druk maken. Er stond een lekker wandeling op het programma, ik was al op de route en ik hoefde nergens op tijd te zijn. Ik had een heerlijke nachtrust gehad in Hotel Cip. De kamer was lekker koel, geen airco nodig daar en het was muisstil, dus de ramen konden lekker open.
Het ontbijt nam ik mee als lunch en om 9 uur was ik onderweg. Het eerste deel van de wandeling ging omhoog. Gelukkig onder de bomen, dus het bleef nog een beetje koel. Nou ja koel, het was zo vroeg al 29 graden. Na een flinke, maar gemakkelijke klim kwam ik weer op zo’n plateau. Echt super leuk wandelen, want op sommige stukken moest je dwars door het veld. De weg zoeken van geel merkteken naar geel merkteken. Soms is dat een salmiakvorm op een boom geschilderd, soms een plaatje op een paal, een gele pijl of een bordje. Steeds is het speuren naar de volgende aanwijzing zodat je weet dat je nog goed zit.
Off-line
Ik had mijn telefoon uitgedaan. Ik wilde vanochtend lekker in stilte, zonder via social media te hoeven communiceren, eerst een paar uur lekker doorstappen. Om half 12 uur nam ik pauze en postte mijn eerste Instagram Stories. Leuk ook om alle reacties te lezen op het eerste blog, die inmiddels waren binnen gekomen.
Koeien
Ik fotografeer graag de Zwitserse koeien. De Nederlandse trouwens ook hoor. Vandaag heb ik veel gedachtes over de Nederlandse koeien. Hier zie de koeien lekker onder de bomen staan. In Nederland staan ze in een weide zonder enige beschutting. In de volle zon en geen plekje om te schuilen. Hoe erg dat voor die beesten is kwam keihard bij me binnen toen ik op een warme dag schapen op een stuk grasland zag, die op een lange rij lagen in de streep schaduw die een windmolen achterliet. Elk kwartier schoven ze een stukje op, anders kwamen ze weer in de zon te liggen.
Het is toch erg dat we dat onze dieren aandoen. We kappen alle bomen omwille van efficiëntie, maar bedenken niet wat het betekent voor die arme dieren in de hete zon of in regen en wind.
Mijn wandeling over het plateau gaf mij trouwens weinig beschutting. Ik zocht een aantal keer een bankje op in de schaduw en bleef goed drinken.
Windmolenpark
Ik ging verder over Mont Crosin, dat bekend staat als grootste windmolenpark in Zwitserland. Ik vond het qua grote nogal meevallen. Dat doen we in Nederland beter. Het zijn wel grote jongens, die windmolens en je loopt er vlak onderdoor. Ze maken nog behoorlijk lawaai.
Zonnepanelen
Naadloos gaat mijn wandeling over van windmolen naar zonnepanelen. Ik kom ook nog langs een centrum voor Astronomie. Ik zie een grote koepel. Hier loopt een wandelpad met informatieborden over de alternatieve elektriciteitswinning.
Afdalen
Ik kwam bij de rand van het plateau. Vanaf hier moest ik naar beneden om in het plaatsje St-Imier te komen. Het voelde een beetje vreemd aan dat het ene gele wandelbordje links naar St-Imier wees met de mededeling dat het nog 1 uur wandelen was, terwijl het bordje van de ViaBerna naar rechts wees. Rechts werd het. Ik had het even gecheckt en in een lange lus zou ik naar St-Imiers wandelen.
Het pad werd smal en liep onder de bomen door. Langs de wand van de berg ging het in een rechte lijn omhoog en omlaag. Na de bocht van de lus daalde het pad sterk en weer in een rechte lijn daalde het tot ik in St-Imier stond. Dat was toch nog snel gegaan. Google Maps liet me zien dat de B&B waar ik vannacht zou verblijven heel dichtbij was.
B&B
Even na 3 uur stond ik voor B&B Sous le tilleul. Die herkende ik overigens alleen omdat er buiten een bord stond. Toen ik er naar binnen stapte kwam ik bij de achterkant van een café uit. Ik vroeg de vrouw in de keuken naar de B&B en die schreeuwde naar me dat ik de trap op moest. Oké dan. Ik wist dat ik op de juiste plek was, want mijn koffer stond naast de keuken.
Ik ging een oude trap op. Kwam op een overloop met een deur waar een oude mannen-wandelstok tegenaan stond. Ik klopte op de deur. Niemand. Ik weer naar beneden en weer vragen aan de vrouw in de keuken. In het Frans kreeg ik te verstaan dat ik 2 trappen op moest. Oké dan.
Maar hier precies hetzelfde. Ik klopte en belde bij alle deuren, maar niemand deed open. Uiteindelijk zocht ik naar het telefoonnummer van de B&B en belde. Een mevrouw nam op. In een combinatie van rap Frans en gebroken Engels zei ze dat er geen reserveringen waren. “Eurotrek? O, ja, misschien toch wel. Helemaal vergeten. Ik kom er aan. Over een uur ben ik bij je. Bestel maar wat te drinken.”
Ik ga in de schaduw buiten bij het café zitten. De mevrouw uit de keuken komt een bestelling opnemen. Ze blijkt harstikke aardig te zijn en ik probeer mijn beste Frans op haar uit. Dat is lachen.
Na ruim een uur komt de B&B madame. Ze vraagt in het Duits aan mij of ik op haar wacht en of we met zijn tweeën zijn, want degene die ze aan de telefoon had sprak Engels. (??!) Het drankje mocht ik trouwens ook zelf afrekenen.
Lang verhaal kort: zo kwam alles toch nog goed. Ik zit hier buiten op haar dakterras met zwembad dit stukje te tikken en ze biedt me net aan om me naar het straattheaterfestival te brengen in een plaats op 20 autominuten rijden. Dat is een spektakel dat een week duurt en waar elke avond meerdere voorstellingen zijn. Ik ben wel benieuwd. Het is wel allemaal in het Frans, dus dat is nog wel een dingetje.
Eerst maar even dit blog afmaken. Je hoort morgen wel of ik ben gegaan.
Ik slaap vanavond in B&B Sous le Tilleul in St-Imier
Een B&B in een ouder huis. Alles is wat gedateerd en douchen doe je op de gang. Zit je daar niet zo mee en vind je het wel leuk om contact te hebben met de gastvrouw, dan biedt deze B&B veel vrijheid. Ik heb er heerlijk mijn kleren gewassen in het keukentje. Wasbord en droogrek staan klaar. Door de woonruimte van de gastvrouw heen, kom je op een dakterras met klein zwembad, waar je heerlijk kunt zitten en als je wilt mag je ook zwemmen. Onder de lindeboom is een fijn schaduwrijk plekje en zit je helemaal onbespied.
Bekijk Chambre d’hôte Sous le Tilleul
Alternatief is:
Tijdens mijn wandelreis over de ViaBerna probeer ik elke dag een blog te schrijven. Dit is het tweede blog in wat hopelijk een reeks van 20 gaat worden. Super leuk als je mee blijft lezen.
Komt de ViaBerna je nog onbekend voor? Lees dan het artikel: Ken je de ViaBerna, die wandelroute dwars door het kanton Bern in Zwitserland, die ik ga doen?
⇒ 20 dagen lang loop ik de ViaBerna. Dit is mede mogelijk gemaakt door Madeinbern.com en MySwitserland.com.
Wat een mooie wandeling… Ben benieuwd of je nog naar het straattheater gegaan bent..
Haha, dat lees je morgen
Dat klinkt weer als een fijne wandeldag.