‘Wat is dat wandelcoachen eigenlijk?’ is een terugkerende vraag die ik krijg. Als ik het dan wat compact probeer uit te leggen klinkt een verbaasd: ‘Dus eigenlijk gewoon coachen maar dan terwijl je wandelt?’ Inderdaad. Het is coachen in de buitenlucht; je kunt erbij wandelen, stilstaan kan ook. Maar wandelcoachen biedt meer dan gewoon coachen.
Wandelcoachen heeft dus niets met fitness of looptraining te maken. Dat is ook goed voor je, net zoals een gewone wandeling goed voor je is. We kennen allemaal het gevoel dat je ontspant en nieuwe energie krijgt van wandelen. Maar als je echt met levensvragen tobt of te maken heb met stress, burn-out of bijvoorbeeld loopbaanvraagstukken is een wandeling door het park niet voldoende. Dan kan een coach je helpen om structuur aan te brengen in je gedachten, afstand te nemen, inzicht te krijgen en fris naar mogelijke oplossingen te kijken en je problemen aan te pakken. Als die coach een wandelcoach is, pak je ook nog de voordelen van wandelen en in de natuur zijn mee. En zo zijn er meer extra’s die de het wandelcoachen biedt.
Wat namelijk ook helpt is dat je wandelend niet tegenover elkaar hoeft te zitten en elkaar moet aankijken. Het maakt dat je vrijer durft te praten. Denktijd en stiltes zijn niet hinderlijk als je naast elkaar loopt. Het lopen voelt krachtig en vitaal en geeft je de verzekering dat je sterk genoeg bent om problemen onder ogen te zien en aan te pakken.
Het lopen doet nog meer met je; doordat je in beweging bent kom je ook letterlijk in beweging. Door het wandelen kom je los van vastgezette denkpatronen en gewoontes. Alle zintuigen gaan meedoen. Problemen die vastzaten in je hoofd komen naar je gevoel toe. Het maakt zoveel duidelijk en helpt om de gewenste verandering in te zetten.
Een ander krachtig instrument dat de natuur ons biedt is enorme hoeveelheid aan metaforen die er te vinden zijn. Het is steeds weer bijzonder hoe de natuur tijdens de coachgesprekken symbolen laat zien die precies aansluiten bij het onderwerp waar je mee bezig bent. Symbolen bieden de mogelijkheid het beeld uit je hoofd te halen en er letterlijk van een afstand naar te kijken wat vaak tot nieuwe inzichten leidt.
Wandelcoachen is wat mij betreft dus veel meer dan wandelend coachen. Wat vind jij?
Hoi Bregje, ik kan dit geheel onderschrijven. Tijdens mijn kilometers training rond Enkhuizen e.o. zag ik dingen die ik nooit eerder had gezien terwijl ik hier toch al zo’n 35 jaar woon. Ook het loskomen van zaken waar je los van wilt komen. De mentale factor, door moeten gaan als je liever stopt. Geen andere optie hebben dan doorgaan, omdat je een afspraak hebt gemaakt met jezelf en het geen optie is om iemand te bellen op je op te pikken. Omdat je een doel hebt, welke dat dan ook is. En dan toch een beetje trots zijn dat je doorgezet hebt en niet de korte route hebt gekozen. Jezelf dwingen tot iets waarvan je niet vermoedde dat je het in je had. Ik heb menig kilometer gemaakt met pijn in mijn voeten want ik heb probleemvoeten en heb daarom inlegzooltjes van de podoloog. Als je jezelf voor een voldongen feit stelt, m.a.w. je loopt in Andijk of Venhuizen ‘met pijn in je poten’ :-), is je enige optie om te zorgen dat je weer thuis komt. Nooit overwogen om iemand te bellen om me op te halen. Niet dat pijn een vereiste is om de prestatie glans te geven maar wel om aan te geven dat niets onmogelijk is. En dat is toch wel iets waar veel mensen mee worstelen: Denken dat je iets niet kunt. Ik ben Via Gladiola opgelopen met tranen in mijn ogen, niet vanwege de pijn. Maar vooral omdat het geen harde maar een zeer fijne leerschool was. Als jij mensen tot hetzelfde kunt brengen als wandelcoach, ben je meer psycholoog dan je vermoed :-)