ViaBerna Etappe 10: busgedoe, afscheid van de Aare en super Thun

Münsingen – Thun

• Afstand: 17 km
• Stijgen: 260 m | Dalen: 220 m
• Moeilijkheidsgraad: makkelijk | Fitheidsniveau: middel
• Wandeltijd:4 uur, 15 minuten

F*ck de bus, ik loop wel.

Viaberna Etappe 10

Het allerfijnst is het als je hotel recht op de route ligt. De deur uitstappen en gaan. Ook prima is het als je een stukje van de route af moet, een kilometertje ofzo. Niet leuk vind ik het als je helemaal van de route af moet en met het openbaar vervoer naar het hotel moet gaan. Uitzoeken waar je op de bus kan stappen, route uitzoeken, kaartje kopen, wachten, goed opletten waar je er uit moet en dan je hotel zoeken. En de volgende dag moet je weer terug. Gedoe allemaal.

Omdat het hoogseizoen is in Zwitserland en ik laat boekte, is het de organisatie een aantal keer niet gelukt om een hotel op de route voor me te reserveren. Gister was zo’n dag. Ik had mazzel aan het einde van de route. Ik liep spontaan tegen een bushalte aan en toen ik mijn app opende om te kijken hoe ik zou moeten reizen, zag ik dat de bus er over 3 minuten aan zou komen. Net genoeg tijd om een kaartje te bestellen via de app. Dat ging dus makkelijk. Ik moest overstappen op het station van Münsingen op bus 163. Die bus kwam gewoon niet. Samen met nog een man (die echt heel boos was) stonden we daar. Een half uur wachten op de volgende bus. Balen.

Vanochtend moest ik dus terug naar de route. Weer via station Münsingen. Daar had ik een overstaptijd van 29 minuten. Volgens mijn app kon ik de route maar eens in het uur doen. Ik vertrok om half negen uit Konoflingen en zou pas om half 10 op de ViaBerna terug zijn. Je ochtend wordt daar toch een beetje door verpest. Ik zette de wekker wat vroeger, was op tijd bij het ontbijt en stond veel te vroeg bij de bushalte. Ik wilde hem echt niet missen. Dat ging allemaal goed. Toen overstappen op Münsingen. Zag ik daar mijn vervolgbus net wegrijden? Dus toch de 29 minuten wachten. Toen een bus kwam aanrijden en bij mijn halte ging staan liep ik er alvast naar toe. De chauffeur trok zijn jasje aan, zette de bus uit, deed deuren dicht. Nog acht minuten voordat hij zou vertrekken. Hij ging vast koffie halen ofzo. Misschien wisseling van de wacht. Ik stond geduldig te wachten, keek al eens op mijn horloge, dacht dat hij nu toch wel moest gaan opschieten en zag mijn busnummer van een ander perron vertrekken. Wat??!!?? Omdat de – naar later bleek – stukke bus het perron bezette, had mijn bus een willekeurig ander perron gekozen, wat ik niet had gezien want ik stond te dicht bij die kapotte bus.

De volgende bus zou pas over en uur gaan.

He-le-maal klaar mee

Eerst boos, toen kijken hoe ver het lopen was. Dat viel mee. Ik zou sneller dan de bus zijn. Ik ging lopen.

ViaBerna

Toen ik weer op de route zat was het eigenlijk meteen al weer goed. Het blauwgroene water van de Aare glinsterde me tegemoet. Ik liep niet meteen langs het water. Ik ging eerst omhoog een bospad in en wandelde een stuk door agrarisch gebied. In de verte zag ik al de vage contouren van de Alpen. O, die kwamen nu ineens wel heel dichtbij.

De wandelroute leidde me terug naar de Aare. Ik liep hem aan de rechterkant, ging een brug over en wandelde aan de linkerkant. Het verveelde niet. Het bleef mooi. De kleuren, de bootjes, het natuurschoon. Ook fijn dat ik vaak onder bomen liep. De schaduw was meer dan welkom, want het was ondertussen wel weer 29 graden geworden.

Thun

Ik loop stroomopwaarts en kom het plaatsje Thun binnen. Daar komt de Aare uit het meer van Thun. Dit is dus de laatste dag geweest dat ik zo langs de rivier wandel. In Thun is het één en al waterpret. Er is een soort zwembad van de Are gemaakt. Mensen gaan te water, laten zich meedrijven, komen er dan weer uit en lopen via houten vlonders weer terug naar het begin. In een ander gedeelte zijn jongens aan het surfen op het spuiende water dat onder een brug vandaan komt. Ik wil ook het water in.

Thun blijkt een ontzettende gezellige stad. Mooi ook. Sfeervolle gebouwen, een kasteel dat hoog boven de huizen uittorent, een plein waar vanavond een concert wordt gegeven, overal bloembakken en heel veel leuke terrassen.  Helaas ligt mijn hotel helemaal aan het einde van Thun, dus dat is straks wel veel terug lopen.

Het meer van Thun

Ik loop door naar mijn hotel. Dat ligt aan het Meer van Thun, vlak bij het tweede kasteel. Daar wandel ik nog omheen, maar dan sta ik toch echt voor mijn hotel. Ondertussen ben ik wel klaar met het gewandel. Ik heb er 21 km opzitten, ik ben heet en mijn voeten ontploffen.

Ik check in. Pak mijn zwemspullen uit mijn koffer, verkleed me, leen een handdoek en neem een duik in het Meer van Thun. Eindelijk!

Ik slaap vanavond in het Seepark Hotel in Thun

Dit moderne hotel staat vlak aan het meer van Thun. Slechts een wandelpad (de ViaBerna!) scheidt het heerlijke terras van het hotel van het water. Een toplocatie. Het ligt wel 20 minuten lopen van het centrum af, maar om de 10 minuten gaat er een bus. Van het hotel krijg je een gratis vervoerskaartje voor de tijd dat je in het hotel verblijft. Ik heb een heerlijke ruime eenpersoonskamer in dit super mooie hotel.

Bekijk het Seepark Hotel

Ik zou zeggen: kijk niet verder. Maar als je toch nieuwsgierig bent naar andere hotels in Thun, dan is hier een overzicht.

Tijdens mijn wandelreis over de ViaBerna probeer ik elke dag een blog te schrijven. Dit is het tiende blog. Op de helft dus, want het moeten er 20 worden. Super leuk als je mee blijft lezen.

Komt de ViaBerna je nog onbekend voor? Lees dan het artikel: Ken je de ViaBerna, die wandelroute dwars door het kanton Bern in Zwitserland, die ik ga doen?

⇒ 20 dagen lang loop ik de ViaBerna. Dit is mede mogelijk gemaakt door Madeinbern.com en MySwitserland.com.