De Grechtroute; stad en groen gecombineerd

Ik ben uitgenodigd door RoutesinUtrecht om in Woerden de Grechtroute te komen wandelen en zij geven me als tip mee om naar het Kaaspakhuis te gaan om de Cheese Experience mee te maken. Dat lijkt me leuk. De experience begint steeds om het hele uur. Dat is iets om rekening mee te houden. Ik stap even voor elf uur de trein uit. Ik heb dus nog een vol uur om bij het Kaaspakhuis te komen.

Het eerste knooppuntenpaaltje voor het station is snel gevonden. De pijl richting het volgende nummer, wijst voor het station langs. Ik passeer het stationsgebouw en vraag me af of ik nu rechtdoor moet lopen of toch met de stoep moet meegaan naar links. Ik zie nergens een pijl. Natuurlijk kies ik verkeerd en loop ik rechtdoor. Blijkt dat ik een omhekt parkeerterrein opgelopen ben en geen kant op kan. Lekker handig. Ik loop weer terug en volg het trottoir. Ik zie nergens pijlen of palen. Ik pak mijn uitgeprinte beschrijving er maar eens bij en probeer op het kaartje uit te vinden waar ik ben en hoe de route loopt. Even later ben ik op de goede weg en vind ik de volgende knooppuntenpaal, die op een heel mooi punt staat.

Ik sta op een brug die over de Oude Rijn gaat. Ik heb een mooie uitkijk over het water en prachtige panden, die aan weerszijden van het water staan. Ik zie dat hier ook twee Lange Afstands Wandelpaden (LAW’s) en een Streekpad langs het water lopen. Super! Automatisch volg ik de pijlen van deze routes en wandel een heerlijk stukje langs de Oude Rijn.

Meerdere wandelpaden gaan langs de Oude Rijn, die dwars door Woerden loopt.

Als ik bij een brug met een knooppuntenpaaltje kom voel ik nattigheid. Hier staan mijn nummers niet op. Ik heb eerder helemaal niet goed gekeken of ik deze kant wel op moest, ik ben gewoon de stickers en dit mooie pad gaan volgen. Dat wordt weer terug lopen. Ik doe dat via een andere weg. Ik wandel langs de rand van het Brediuspark en zie een ‘Romeins’ kunstwerk. Daar zijn er hier nog 3 van, verspreid over Woerden, ter ere van het feit dat hier de noordgrens van het Romeinse Rijk gelopen heeft. Met een app en een website kun je, in combinatie met de kunstwerken, veel leren over die tijd in onze geschiedenis.

Een ‘Romeins’ kunstwerk. 

Ik ben inmiddels weer terug op de route. Een probleempje; ik sta bij de goede knooppuntenpaal, maar daar staat niet het volgende nummer op dat wel op mijn lijstje staat. Ligt dat nu aan mij? Maar niet getreurd, ik pak het kaartje er weer bij en zie welke richting ik op moet. Dat is eigenlijk ook niet moeilijk. De St. Bonaventurakerk is een baken in de lucht. Maar eerst loop ik langs het Kasteel. Inmiddels kloppen mijn knooppuntennummers ook weer en is de route goed aangeven met pijlen. Ik moet flink doorstappen om op tijd in het Kaaspakhuis aan te komen voor Cheese Experience. Ik ga dan ook voor mijn gevoel veel te snel langs het Stadsmuseum en allerlei prachtige panden die in de binnenstad staan. Woerden is echt de moeite waard voor rustige stadswandeling.

Het kasteel in Woerden.

Het Stadsmuseum.

Met grote letters staat het op de gevel: Kaaspakhuis. Hier worden nog echt kazen bewaard, maar het is vooral een plek waar je alles op het gebied van kaas maken en kaas bewaren kunt leren. Over hoe het vroeger ging, maar ook hoe er in deze moderne tijden met kaas omgegaan wordt. Machtig interessant. De gids neemt ons mee de experience ruimte in en laat ons eerst een filmpje zien. Daarna moeten we jassen aan en een haarnetje om (geen selfie) en worden we meegenomen naar de kaasopslagplaats en worden we helemaal bijgepraat. Tot slot kunnen we met een virtual reality-bril een modern kaasopslagpakhuis bekijken. Geen idee had ik. Trouwens ook niet dat Woerden de nummer 1 stad is van kaasexport. Veel geleerd vandaag.

Tijd om weer verder te wandelen. Met mijn hoofd nog bij de kaas wandel ik nog een keer de verkeerde kant uit. Ik kom aan de overzijde van het Kaaspakhuis terecht en pas aan het einde van de weg bemerk ik mijn vergissing. Ik pak de kaart er maar weer bij en zie dat ik de afslag naar het pad langs de Oude Rijn heb gemist. Zo schiet het niet op. Leuk om zoveel van Woerden te zien, maar ik maak wel heel veel extra kilometers.

Rondom de oude vestingstad Woerden ligt een singel, waarin schepen liggen. 

Vanaf de overkant van de Singel zie je het Kaaspakhuis liggen. 

Een beeld langs de Oude Rijn. 

Via een rustig weggetje aan de rand van Woerden loop ik tegen een pontje aan. Het is een zelfbedieningstrekpontje. Grappig, er hangt een uitgebreide gebruiksaanwijzing aan de kant. Helaas wijzen mijn knooppuntpijlen de andere kant op. Misschien ook maar beter. Ik kom nu terecht op een rustig dijkje langs het water. Dit is de Grecht, het water waar de route die ik loop naar vernoemd is. De Grecht is een in de 14e eeuw gegraven kanaal, dat de Oude Rijn bij Woerden met de Kromme Mijdrecht bij het dorp Woerdense Verlaat verbindt.

Het wandel- en fietspontje over de Grecht.

Met gebuiksaanwijzing.

Mijn route gaat door dit hek.

De Grechtroute loopt voor een deel langs het kanaal de Grecht.

Wat een verschil met de stad! Zo loop je in de drukte, tussen huizen en zo ben je helemaal alleen in de polder. Ik vind het heerlijk om zo die combinatie te ervaren. Het maakt de wandeldag geweldig afwisselend en door het contrast ervaar ik de stad en ‘het buiten’ veel intensiever.

Paarse distel met koolwitje.

Ook ongelofelijk om je te realiseren dat je zo dicht bij de grote randsteden zit en toch zo in het groen loopt. Ik vind het daarom ook leuk om te zien dat ik een gedeelte van het Groene Hartpad volg. De wandeling over de dijk wordt even onderbroken door een groot en duidelijk bord. De Grechtroute gaat hier van de dijk af en via 8 bruggetjes over sloten komt de route weer op de dijk terecht.

Verderop bij dat hek mogen we niet verder. 

Via 8 ‘bruggetjes’ over sloten en door de weilanden komt de route weer op de dijk.

Het loopt heerlijk over de dijk en langs de Grecht.

Tot ik me realiseer dat ik nu wel erg ver van Woerden verwijderd raak. 

Nadat ik de dijk opgeklommen ben, vervolg ik die. Heerlijk vind ik het om zo onverhard te lopen tussen de schapen. Ik zie paddenstoelen en ik maak foto’s van bloemen en vlinders. Tot ik me begin af te vragen waar en wanneer ik van de dijk af moet om terug naar Woerden te keren. Ik pak het kaartje er nog maar weer eens bij en…. nee hé, weer verkeerd. Ik loop weer terug naar de plek waar ik de dijk ben opgeklommen en onderzoek waar het mis is gegaan. Blijkt dat de knooppuntenpaal helemaal overgroeid is.

Ik neem de goede afslag en wandel een heel stuk rechtuit over grasland. Ineens zie ik vlaggen in het land (golf?) en kom ik steeds meer toestellen en speelbouwwerken tegen. Dit is vast een soort plek waar je groepsactiviteiten en teamuitjes kunt doen. Het wordt duidelijk als ik de boerderij bereik die midden in het land staat. Het is de Boerinn, een feest- en activiteitencentrum waar van alles te beleven en te organiseren is. Ik had gelijk met mijn teamuitjes, maar je kunt er ook vergaderen, een feestje geven, klompengolf spelen of gewoon iets drinken en eten. Door mijn vele foutgeloop heb ik niet echt tijd meer om koffie met iets lekkers te halen. Jammer. Ik moet door. Maar het is natuurlijk dé plek om tijdens de Grechtroute een tussenstop te maken.

De Boerinn.

Dan komt het drukste stukje van de Grechtroute. Ik loop over een fietspad naast een drukke weg. Ik maak me vrolijk over een briefje op een brievenbus. Grappig waar mensen allemaal last van kunnen hebben.

Dit is niet het mooiste stuk van de route. 

Hier kan ik dan wel weer smakelijk om lachen. 

Als je opzij kijkt is het wel weer heel mooi.

Dan is het nog even spoorzoeken door het Landgoed Bredius. De herfstkleuren zijn prachtig. Ook dit laatste stukje is het genieten. En dan snel naar de trein, want het is al laat geworden. Ik zie op mijn horloge dat ik 16 km gewandeld heb. Toch knap voor een route van 12 km.

Brediuspark

Wandelen langs de Oude Rijn.